13 stycznia 2019 – Pawilon Mynlamu, Bodhgaja

Jego Eminencja Gjaltsab Rinpocze udzielił tego dnia abhiszeki tormy Gjalły Gjatso zgromadzonym pielgrzymom z licznych krajów i regionów podhimalajskich oraz społeczności klasztornej, również międzynarodowej.

Mandala, ułożona wewnątrz złotej pagody, ożyła, gdy Rinpocze mówił o wspaniałej historii Gjalły Gjatso.

Ponieważ było to życzeniem Jego Świątobliwości Karmapy, udzielę przed rozpoczęciem Mynlamu abhiszeki pięciu bóstw Gjalły Gjatso. Cała praktyka Dharmy w rejonie Himalajów wiąże się ze wzbudzaniem umysłu Przebudzenia, dlatego powinniśmy myśleć o tym, że otrzymujemy tę abhiszekę dla pożytku wszystkich istot, wypełniających całą przestrzeń.

Gjalła Gjatso lub inaczej czerwony Czenrezik jest jednym z trzech głównych jidamów w tradycji karma kagju, obok Czakrasamwary i Wadżra Jogini. Wiele osób praktykujących go osiągnęło siddhi i przyniosło to pożytek ogromnej licznie istot.

Istnieją różne linie przekazu Gjalły Gjatso, niektóre pochodzą z Indii. Są też późniejsze szkoły w Tybecie. Istnieje wiele tekstów do praktykowania Czenrezika, lecz pośród nich największe pożytki przynosi praktyka Gjalły Gjatso. Istnieje również wiele konfiguracji bóstwa, czasem postaci jest dziewięć, ale w tej konkretnej konfiguracji mamy ich pięć. Przedstawieni są lamowie, Buddhowie, Bodhisattwowie, bohaterowie, dakinie, opiekunowie. Dlatego mówi się, że nie ma takiego Buddhy, Bodhisattwy itd., który nie należałby do tej praktyki, w tym także teksty term ukryte w Tybecie przez Guru Rinpocze.

Gjalła Gjatso jest pośrodku. Wokół niego znajduje się pięć bóstw: Hajagriwa po prawej, Tsomo Jesie (forma Wadżra Warahi) po lewej, Padmasambhawa powyżej, dakinie i opiekunowie poniżej. Każde z bóstw otoczone jest ponadto własnym orszakiem. Praktyka Gjalły Gjatso jest o tyle niezwykła, że jego orszakiem jest cały ocean jidamów, z Hajagriwą są wszyscy bohaterowie, z Tsomo Jesie wszystkie dakinie, wokół Padmasambhawy jest ocean siddhów, a Opiekun Bernakcien poniżej jest z oceanem opiekunów.

Historia linii przekazu

Marpa przyniósł z Indii do Tybetu wiele nauk, ale niektóre z tajemnych mantr nie zostały uzyskane. Marpa powiedział Milarepie, że jeśli będzie taka możliwość, powinien udać się do Indii sam, a jeśli nie, wysłać kogoś ze swoich uczniów. Tak więc Milarepa wysłał Reciungpę, a ten służył wielu wielkim mistrzom. Jednak najważniejsze były nauki Gjalły Gjatso, które otrzymał od wielkiej mahasiddhi Macik Drupe Gjalmo. Od Tipupy zaś uzyskał inną jeszcze wersję tej praktyki. Od tego miejsca historia staje się wielowymiarowa. Tipupa był świadomością przeniesioną z Dharmy Dode – syna Marpy, które zginął tragicznie podczas jazdy na koniu. Marpa zdołał przenieść jego świadomość na gołębia, który pofrunął do Indii i przeniósł świadomość na umierającego bramińskiego chłopca. Tak więc Reciungpa przywiózł tę praktykę do Tybetu od Tipupy, co bardzo ucieszyło Milarepę. Reciungpa przekazał praktykę jednemu ze swych uczniów, swemu asystentowi, Zangri Repie, który był ngagpą. Ten zaś przekazał ją kolejnemu ngagpie – Dropie Repie. Dropa Repa w wieku 37 lat przyjął święcenia i stał się jednym z wielkich siddhów linii karma kagju. Jego najważniejsi uczniowie to Lodro Gjaltsen i Pomdrakpa. Obaj osiągnęli siddhi. Pomdrakpa został nauczycielem Karma Paksziego, który otrzymał od niego wiele przekazów, w tym Gjalły Gjatso.

Karma Pakszi został słynnym mahasiddhą dzięki tej praktyce, gdyż zobaczył bóstwo twarzą w twarz. Odtąd stał się nierozdzielny od Gjalły Gjatso. Kiedy spotkał się z mongolskim władcą Kubilajem, ukazał takie cuda, że ten został buddystą. Również Guszri-chan kilka wieków później przeszedł na buddyzm. Obaj władcy szerzyli Dharmę Buddhy, a pożytki, jakie przynieśli istotom, były jak bezmiar nieba. Główny uczeń Karma Paksziego przekazał linię Rangdziungowi Dordże i zachowała się ona pośród kolejnych Karmapów. Wielu wielkich mistrzów karma kagju uczyniło Gjalłę Gjatso swoim jidamem, w tym Karma Ciagme Rinpocze, Dziamgon Kongtrul Rinpocze, Dziamgon Kongtrul Lodro Thaje, a także wielu Karmapów, Szamarpów, Gjaltsabów i Pało Rinpocze.

W Pawilonie Mynlamu Jego Eminencja Gjaltsab Rinpocze poprowadził nas przez medytację, w której pięć torm przedstawia pięć bóstw gjalły Gjatso.

Następnie Rinpocze przekazał abhiszekę tormy osobiście każdemu po kolei, podczas gdy mnich i mniszka, pełniący rolę umze zaintonowali recytację „Pochwał składanych dwudziestu jeden Tarom”. Wraz z Druponem Decienem Rinpocze i Sielri Tulku, Jego Eminencja przemierzył rzędy mnichów, mniszek i świeckich, kładąc tormę na każdej głowie, po czym wyszedł na drogę przed pawilonem i przekazał ją setkom, które cierpliwie tam czekały. Obecnych było około 9 tysięcy osób, więc dotarcie do każdej z nich zajęło dwie godziny.