Pudża Mahakali: przygotowania do tybetańskiego Nowego Roku
4 lutego 2016
Mniszki z klasztorów karma kagju uczą się robić kadzidła
7 lutego 2016
5-6 lutego 2016 r., pawilon Mynlamu, Bodhgaja
Piątkowego ranka, tuż przed rozpoczęciem głównej praktyki Czteroramiennego Mahakali, na scenie dało się zauważyć znaczące zmiany. Poprzedniego wieczora, około godziny 22, Jego Świątobliwość sam ubrał posąg Buddhy w żółtą jedwabną szatę Dharmy. Dodatkowo na środek sceny wniesiono większy, złocony tron dla Karmapy, który poprzednio służył mu w klasztorze Tergar. Tanka Mahakali teraz zawisła nad ołtarzem tuż obok tronu. Pojawiło się również więcej mnichów i mniszek, którzy wypełniali pawilon po same brzegi. W imieniu Jego Świątobliwości przewodził nimi wadżra-mistrz Gjaltsen Namgjal i główny khenpo Lobsang Njima, obaj z klasztoru Rumtek w Sikkimie.
Pudża rozpoczęła się o 6 rano, gdy umdze nisko i powoli zaintonował modlitwę do Guru Rinpocze. Potem rozpoczęła się wizualizacja Czakrasamwary i 13 innych Jidamów a następnie właściwa praktyka Czteroramiennego Mahakali z ofiarowaniem torm, w oparciu o tekst Karma Czagme i krótką modlitwę skomponowaną przez Siedemnastego Karmapę.
Opiekun Dharmy, dwuramienny Mahakala Bernakcien, postrzegany jest jako groźne przejawienie Awalokiteśwary, Bodhisattwy współczucia. Jest on królem Dharmapalów, groźnym i pełnym mocy, niszczącym przeszkody i usuwającym niekorzystne okoliczności. Chroni Dharmę przed korupcją i degradacją, niszczy jej wrogów i wszelkie niesprzyjające siły, zaś indywidualnych praktykujących prowadzi na ścieżce i chroni przed oszustwem i ułudą. Dlatego jego krótka sadhana jest praktykowana codziennie we wszystkich klasztorach kagju.
Opiekunowie Dharmy przybierają jednak wiele form. Bernakcien jest związany z linią Karmapów i szkołą karma kamtsang, zaś Czteroramienny Mahakala opiekuje się wszystkimi szkołami pochodzącymi od mistrza Marpy, włączając karma kagju, drukpa kagju, jest również ważnym bóstwem dla tradycji njingma. Sześcioramienny Mahakala z kolei pełni ważną rolę w tradycji geluk i szangpa kagju.
Wszystkie praktyki Mahakali trafiły do buddyzmu tybetańskiego za sprawą Palciena Galo Namgjala Dordże, znanego również jako Ga Lotsała, który studiował w Indiach i przeniósł do Tybetu wiele cennych nauk, w tym praktyki Opiekunów Dharmy. Otrzymał je z dwóch źródeł: od Lamy Minjaka z Bodhgai oraz od Abhajakaragupty, wielkiego nauczyciela uniwersytetu klasztornego Wikramaszila, który nauczał w Bodhgai. Po otrzymaniu abhiszek i instrukcji Palcien Galo udał się w miejsce nazywane dzisiaj Jaskinią Mahakali, gdzie intensywnie praktykował i osiągnął rezultaty i wizje Mahakali. Po powrocie do Tybetu został jonzinem (nauczycielem) Dusum Khjenpy, któremu przekazał instrukcje do praktyk Mahakali. W ten sposób stały się one częścią tradycji karma kagju.
Już od jakiegoś czasu Jego Świątobliwość Siedemnasty Karmapa chciał ofiarować praktykę Czteroramiennego Mahakali podczas Wielkiego Gutoru, a decyzja by wykonać ją przed tegorocznym Losarem zapadła na początku 2015 roku, po zakończeniu 32. Mynlamu Kagju. Jego Świątobliwość wyjaśnił, że ofiarowanie tej praktyki w Bodhgai, gdzie zbiera się wielkie zgromadzenie mnichów, mniszek i świeckich, przyniesie pożytek naukom Buddhy, a w szczególności naukom karma kamtsang i aktywności Karmapów.
Częstowani tybetańską herbatą, słodką herbatą, gorącym mlekiem, chlebem tybetańskim, bułkami mynlamowymi i płatkami ryżowymi na mleku mnisi, mniszki i świeccy wykonywali tę praktykę od 6 rano do 6 wieczorem, z trzygodzinną przerwą na obiad.
W sobotę rytuał przerwano na chwilę, kiedy do pawilonu wjechała mała furgonetka z ciałem Tybetanki, któremu towarzyszyło kilku mnichów. Kobieta przyjechała na pielgrzymkę do Bodhgai z Nepalu i zmarła w pobliżu Świątyni Mahabodhi. Przez dziesięć minut Karmapa wykonywał modlitwy dla pożytku jej i wszystkich istot. Potem powrócił do praktyki Mahakali.
