Drugie seminarium Arja Kszema

16 stycznia 2015 r., klasztor Tergar, Bodhgaja

Trwa drugie, coroczne seminarium Dharmy dla mniszek kagju – Arja Kszema. Reprezentantki klasztorów przybyły do Bodhgai, by wspólnie uczesniczyć w wykładach J.Ś. Karmapy, studiować i prowadzić filozoficzne debaty.

„Gdy w zeszłym roku rozpoczęliśmy te zimowe seminaria dla mniszek, naszym głównym celem było pogłębienie ich kształcenia” – powiedział Gjalłang Karmapa podczas otwierającego wykładu. – „Drugim celem zaś było przygotowanie mniszek do przejęcia pełnej odpowiedzialności nie tylko za swoje klasztory, również szerszej odpowiedzialności za utrzymywanie nauk.”

„Mnisi i mniszki posiadają taką samą zdolność utrzymywania nauk Buddhy, wobec czego powinni dzielić tę odpowiedzialność. Niemniej był okres, w którym mniszkom taką szansę odebrano – to była nasza wspólna strata.”

W tym roku Arja Kszema gości około 400 mniszek z 9 klasztorów Indii, Nepalu i Bhutanu a ponad dwutygodniowy program obejmie intensywne studia filozoficzne, debaty i wyjaśnienia do „Klejnotowej ozdoby wyzwolenia” Gampopy. Dodatkowo starsze mniszki wzięły udział w warsztatach zorganizowanych przez Kun Kjong, fundację Karmapy, które skupiały się na problemach tożsamości płci oraz na komunikacji i zarządzaniu. Ponad 20 wytypowanych przez klasztory mniszek przechodzi także szkolenie dotyczące ochrony zdrowia i pierwszej pomocy prowadzone przez grupę lekarzy i pielęgniarek z Taiwanu. Oba te programy szkoleniowe będą kontynuowane przez kilka lat.

Nydrub Plazom, siostra Karmapy, i Karma Ciungjalpa, Dyrektor Zarządzający Labrangu Karmapy, podczas warsztatów dla mniszek w Bodhgai

Nauki Karmapy przerywane są praktyką Dharmy. Wczoraj, w dzień Dakiń, Jego Świątobliwość poprowadził wspólną całodniową praktykę Cied (autorstwa Trzeciego Karmapy), zaś w dzień nowiu, 20 stycznia, wykonana zostanie pudża Arhatów oraz skomponowana przez Siedemnastego Karmapę sadhana pochwał dla Anandy dedykowana rozkwitowi Dharmy mniszek. Arja Kszemę 24 stycznia zakończą modlitwy do Tary i finałowe debaty.

Drugie seminarium nie mogło nie poruszyć tematu święceń bhikszuni. Podczas jednego z wykładów Karmapa podjął się bardzo ważnego zobowiązania:

„Od 20 lat prowadzone są dyskusje na temat przywrócenia święceń bhikszuni w buddyzmie tybetańskim. Odbyło się już wiele konferencji na ten temat, w których uczestniczył Jego Świątobliwość Dalajlama, ja również brałem udział w kilku. Nadszedł czas, by coś w tej sprawie zrobić. Niektórzy podwarzają możliwość przywrócenia tej tradycji, gdyż już została przerwana, ale pamiętajmy, że ordynacja mnichów również może być przed historyków podważana, gdyż kolejny utrzymujący ją po Nagardżunie bhikszu żył 900 lat później. Trzeba też podkreślić fakt, że bez święceń bhikszuni nie mamy prawdziwych święceń nowicjatu (nowicjuszki powinny być wyświęcane przez bhikszuni). Myślę, że w przyszłym roku możemy zacząć od udzielania prawidłowych ślubowań nowicjatu i ślubowań treningu przez bhikszuni z chińskiej tradycji. Rozpoczniemy od małej grupy mniszek z kilku klasztorów i przez kolejne 3-4 lata mniszki będą przechodzić trening przygotowujący je do roli bhikszuni.”

Buddha pod koniec życia postanowił, że bhikszuni mogą być wyświęcane tylko przez bhikszu, ale ponieważ podczas święceń zadawane są pytania, których bhikszu nie powinien zadawać kobietom (np. odpowiedź na pytanie: Czy jesteś kobietą? powinna być naocznie sprawdzana), kandydatki najpierw były dopuszczane do święceń przez inne bhikszuni. Nazywane jest to święceniami udzialanymi przez obie Sanghi. Dodatkowo, ponieważ niektóre z pierwszych bhikszuni Buddhy zrezygnowały ze święceń, wprowadził on obowiązek odbycia 18-miesięcznego treningu, podczas którego mniszki dotrzymują ślubów zbliżonych do bhikszuni po to, by się z nimi oswoić i potwierdzić swoje postanowienie. Taka reguła nie obowiązuje mnichów, gdyż za czasów Buddhy żaden z nich nie zrezygnował ze ślubowań. Buddha postanowił jednocześnie, że ślubowań nowicjatu i ślubowań treningu udzielać kobietom mogą tylko bhikszuni, czego w buddyzmie tybetańskim się obecnie nie stosuje.

Karmapa wyjaśnił, że podstawą dla rytuału święceń bhikszuni będzie tekst Ósmego Karmapy, który jako jedyny w historii Tybetu przerobił tekst ordynacji dla bhikszu tak, by pasował do święceń kobiet. Z początku wymóg obecności obu Sangh będzie spełniany poprzez obecność bhikszuni należących do innej tradycji buddyzmu (np. chińskiej), z czasem zaś wymaganymi świadkami ceremonii staną się tylko bhikszuni tradycji tybetańskiej.

Nauki J.Ś. Karmapy transmitowane są przez internet z tłumaczeniem na język polski.