Karmapa-1-17-smallKarmapa-1-17-smallKarmapa-1-17-smallKarmapa-1-17-small
  • Karmapa
    • Krótka biografia
    • Nagrody i Wyróżnienia
    • Materiały dodatkowe
    • Czarna korona
    • Mantra Karmapa Khjenno i Czarne Pigułki
  • Aktualności
    • Wydarzenia roku 2020
    • Wydarzenia roku 2021
    • Wydarzenia roku 2022
    • Wydarzenia roku 2023
    • Archiwum wydarzeń
      • Wydarzenia Roku 2019
      • Wydarzenia roku 2018
      • Wydarzenia Roku 2017
      • Wydarzenia Roku 2016
      • Wydarzenia Roku 2015
      • Wydarzenia Roku 2014
      • Pierwsza wizyta w Europie – Kamalaszila i Berlin 2014
    • W mediach
  • Program
  • Nauki
    • Do czytania
    • Wideo
  • Działalność
    • Cyfryzacja Dharmy
    • Sztuka
    • Kagju Mynlam
    • Buddyjska społeczność kobiet
    • Nauczanie i Podróże
    • Twórczość literacka
    • Muzyka
    • Ochrona środowiska
    • Wspieranie czytelnictwa tybetańskiego
    • Publikacje po polsku
  • Buddyzm
    • Życie Buddhy
    • Buddyzm w Indiach
    • Buddyzm w Tybecie
  • Karma Kagju
  • W Polsce
    • Kagju Mynlam Cienmo
    • Obchody 900-lecia linii Karmapy w Polsce
    • Ośrodki karma kagju w Polsce
  • Biuro
✕
17karmapa
Kultywowanie radości i wolność od uprzedzeń
1 lutego 2016
17karmapa
Przywrócenie nadziei dla wielu: Gjalłang Karmapa zamyka zimowe zgromadzenie Dharmy Arja Kszema
3 lutego 2016

Gjalłang Karmapa przewodniczy całodniowej praktyce Cie

17karmapa

2 lutego 2016 – klasztor Tergar, Bodhgaya, Bihar


Po zakończeniu ostatniego dnia nauk zimowego seminarium Dharmy Arja Kszema, Jego Świątobliwość Karmapa przewodniczył całodniowej pudży Cie wraz ze wszystkimi mniszkami uczestniczącymi w seminarium. Tekstem pudży było „Cie. Sznur klejnotów” autorstwa Trzeciego Karmapy Rangdziunga Dordże.

Od czasów Trzeciego Karmapy Rangdziunga Dordże, który napisał pierwszy komentarz do praktyki Cie, a także był autorem tekstu do tej pudży, kolejni Karmapowie mieli silny związek z praktyką Cie. Z historycznego punktu widzenia Karmapowie są dzierżycielami bezpośredniej linii przekazu Cie, opartej na indyjskim bóstwie Pradżniaparamita, znanym jako matka wszystkich Buddów i uosobienie mądrości.

Ostatecznym celem praktyki Cie – po tybetańsku słowo to oznacza ‘odciąć, oddzielić’ – jest przecięcie ignorancji lgnięcia do „ja”, które jest korzeniem wszelkiego cierpienia, za pomocą urzeczywistniającej pustość mądrości. Pośród ośmiu linii przekazu praktyki buddyjskiej, ta linia jest wyjątkowa, gdyż jako jedyna została ustanowiona przez kobietę, wielką mistrzynię Maczik Labdryn. Jest to również jedyna linia przekazana z Tybetu do Indii. Tradycyjnie to kobiety są mistrzyniami w praktykowaniu Cie.



Już od samego rana długie kolejki osób pragnących uczestniczyć w pudży uformowały się przed wejściem do świątyni. Wielu mnichów, a także świeccy zajęli zewnętrzne i tylne rzędy oraz wypełnili przestrzeń na werandzie wokół świątyni. Pośród uczestników było też sporo osób ubranych w białe i czerwone szaty ngagpów, czyli świeckich praktykujących tantrę. Łącznie w pudży wzięło udział około 1000 osób.

Dzień wypełniły kolory i piękne melodie pudży Cie. Jego Świątobliwość siedział na głównym tronie, mając na sobie żółte szaty Dharmy (ciegy) i przez cały dzień przewodniczył jako Dordże Lopyn czyli wadżra-mistrz. Setki mniszek siedziały w rzędach na podwyższonych platformach i dywanach twarzami do siebie, również mając na sobie żółte wierzchnie szaty. Prawie wszystkie mniszki grały także na specjalnych bębenkach i dzwonkach używanych do praktyki Cie, wypełniając przestrzeń zielenią obracających się bębenków i wybijanym przez nie rytmem. Od czasu do czasu rozlegał się wibrujący dźwięk trąb kangling.

Jak to miało miejsce w wypadku wszystkich praktyk wykonywanych podczas zimowego seminarium Dharmy Arja Kszema, główne zadania podczas pudży wykonywały mniszki, w tym obowiązki umdze i muzyków grających na dużych bębnach i pozostałych instrumentach. Podczas ofiarowywania tsoku po południu grupa mniszek skierowanych twarzą w stronę Karmapy i trzymających tsok, ofiarowała Mu pieśń Dakiń.

Pudża zakończyła się około 17.00 i stanowiła doskonałe przygotowanie na przybycie Dziamgona Kongtrula Rinpocze, który pojawił się niedługo później. Mniszki, mnisi i świeccy ustawili się w kilku rzędach wzdłuż drogi i przy wejściu do świątyni. Gdy wchodził, trzy mniszki zagrały na trąbach gjaling, prowadząc orszak Jego Eminencji obok ludzi trzymających kataki, aby powitać tego drogocennego mistrza.


 

close

Bądź na bieżąco!

Jeżeli chcesz otrzymywać informacje o naukach lub relacje z oficjalnej działalności J.Ś. Karmapy, zamów subskrypcję naszego Newslettera.

Zamówienie subskrypcji oznacza akceptację Polityki Prywatności obowiązującej na tym portalu.

Witamy! Na podany adres email został wysłany link do aktywacji subskrypcji.

Udostępnij:
0

Biuletyn informacyjny

Wpisz się na listę wysyłkową biuletynu informacyjnego, który jest wysyłany za każdym razem, gdy na stronie publikowane są nowe tłumaczenia nauk oraz w przypadku ważnych informacji, takich jak planowane webcasty, podróże Jego Świątobliwości, relacje z ważniejszych wydarzeń.

Zapisz się

Adres kontaktowy:

beata@17karmapa.pl

Media społecznościowe

Wybierz ikonę poniżej, aby dołączyć do Karmapy w mediach społecznościowych. Profile są prowadzone przez jego biuro.

facebookfacebookyoutube

Siedemnasty Karmapa Ogjen Trinle Dordże

the karmapaJego Świątobliwość Siedemnasty Gjalłang Karmapa, Ogjen Trinle Dordże, jest głową
900-letniej Linii Karma Kagju i przewodnikiem milionów buddystów na całym świecie.

Obecnie Karmapa mieszka w swoim tymczasowym domu w klasztorze Gjuto w Indiach po dramatycznej ucieczce z Tybetu w 2000 roku.

Podczas podrózy po świecie Karmapa umiejętnie uczy buddyjskiej filozofii i praktyki, a jednocześnie kontynuuje swą działaność w zakresie ochrony środowiska, praw kobiet, cyfryzacji Dharmy i wiele innych.

Strony internetowe Siedemnastego Karmapy na świecie

中文 // English // Français