Gjalłang Karmapa spotkał się z wolontariuszami Mynlamu

14 lutego 2017 – klasztor Tergar, Bodhgaja, Indie

Długimi rzędami ponad tysiąc wolontariuszy, pracujących podczas tegorocznego Mynlamu weszło do głównej świątyni klasztoru Tergar. Usiadłszy przed przygotowanym niskim tronem, w ciszy oczekiwali przybycia Jego Świątobliwości Karmapy.

Gjalłang Karmapa po zajęciu miejsca serdecznie powitał wszystkich przybyłych. Powiedział parę słów o znaczeniu Bodhiczitty i Mynlamu.

Jego Świątobliwość mówił o naszej wrodzonej umiejętności tworzenia aspiracji, niezależnie od tego czy podążamy za jakąś wiarą czy też nie. Taka umiejętność jest czymś uniwersalnym.

Karmapa jasno zaznaczył, że nie ma znaczenia kto wyraża aspirację, o ile modlimy się za świat. Przestrzegał też przed pokusą przyprawiania etykietek do czynionych aspiracji, na przykład mówiąc o aspiracjach Mynlamu Kagju czy Mynlamu Njingmy. Jeśli będziemy tworzyć podziały – nasz Mynlam i ich Mynlam – tylko pogorszymy sprawy. Takie podejście prowadzi do konfliktu w umyśle, a to może stanąć na przeszkodzie aspiracjom.

Jego Świątobliwość mówił, że niezależnie od tego czy bierzemy udział w jakichś ceremoniach czy też nie, zawsze mamy zdolność czynienia aspiracji. Przede wszystkim zaś mamy zdolność wzięcia na siebie odpowiedzialności. Karmapa wyjaśnił tę myśl, mówiąc, że od chwili, gdy doświadczymy cierpienia i potrzeby bycia szczęśliwym posiadamy zdolność objęcia współczuciem wszystkich istot obdarzonych świadomością. Jest tak ponieważ potencjalnie mogą odczuwać te same emocje, co my. W istocie to życzenie, aby wszystkie istoty były szczęśliwe, to Bodhiczitta. Jedyne, co należy zrobić, to przenieść uwagę z nas samych na innych. Chociaż nietrudno jest to zrozumieć na poziomie intelektualnym, na poziomie praktycznym z jakiegoś powodu nie jest to łatwe do zastosowania.

Następnie Karmapa mówił w jaki sposób rozwijać Bodhiczittę, a także o znaczeniu Mynlamu w tym kontekście. W nas wszystkich jest już ten szlachetny pogląd – ziarno Bodhiczitty. Mynlam jest wydarzeniem, które ma połączyć ze sobą elementy, które sprawią, że ziarno przyniesie plon. Oczywiście trudno jest powiedzieć czy tak się stanie czy też nie. Rozwój ziarna zależy od indywidualnych dla każdego z nas czynników.

Karmapa ze współczuciem zauważył, że Guru Sewaka, czyli wolontariusze, nie tylko musieli udać się w daleką podróż i znosić ciężkie warunki, ale także pracować, a to nie jest łatwe. Wiele osób wspiera tę pracę, na ile potrafią. O ile dość łatwo jest zmierzyć dary materialne, o tyle praca i zaangażowanie to czynniki niewymierne. Dlatego Jego Świątobliwość wyraził pełnię uznania dla wszystkich i każdego wolontariusza z osobna.

Na zakończenie Karmapa ofiarował wszystkim dowód swojej wdzięczności. Każdy z uczestników spotkania otrzymał osobiście podpisaną kaligrafię w kolorze czerwono-złotym. Napis głosił: „Bądź zawsze radosny.”