Hołd

Wiersz stanowi fragment dłuższego, napisanego prozą tekstu, poświęconego uniwersytetowi klasztornemu Gjuto Ramoczi, który należy do tradycji Dalajlamy, gelukpy, i w którym od 2000 roku rezyduje J.Ś. Karmapa. Opublikowany został w biografii Muzyka na niebie. 

Om Swasti.

W przestrzeni wielkiej szczęśliwości – tym czystym niebie –
promiennie przejrzysta twarz księżyca, kryształowa jak oko jelenia,
jaśnieje blaskiem, spowijając świat pajęczyną bieli.
We wspaniałym ołtarzu bezkresnej przestrzeni ostatecznej rzeczywistości
drżące powietrze zachwyca się jej słodkim głosem.

Księżycowa latarnia melodyjnej sławy Lobsanga Drakpy rzuca swój blask.
Świetlny rydwan słońca toczy się przez pałający zmierzch
ku tronowi nauk Buddhy, świeżemu, otwartemu lotosowi;
na pylnikach łagodnie kołysze się księżycowa poświata jego ciała, mowy i umysłu.

Prawa aktywność szczerych intencji niczym rosnący księżyc
Wtapia szczęście w umysł; zrozumienie jego natury niosą migotliwe promienie.
Saraswati, o szyi pięknej niczym prawoskrętna muszla,
Melodyjna o Potężnym Głosie gra tu na swej lutni.

Napisane przez siedemnastego z linii Karmapów, Ogjena Trinle Łangi Dordże. Oby nieskalane nauki Buddy rosły niczym szprychy koła we wszystkich kierunkach. 21 stycznia 2001 roku.

przekład: AK