J.Ś. Sakja Trizin opowiada o więzi łączącej tradycje sakja i kagju i udziela abhiszeki Tri-samaja-wjuha

20 grudnia 2014 r., pawilon Mynlamu, Bodhgaja

Tego poranka w pięknie udekorowanym pawilonie Mynlamu odbyło się wydarzenie, które – jak powiedział później Karmapa – „będzie wspominać wiele przyszłych pokoleń”.

Na scenie zawisła olbrzymia thanka Buddhy Śakjamuniego a przed nią stanął imponujący tron, mandala w kształcie pagody i przepiękny parawan z wizerunkami strażników czterech kierunków. W takiej scenerii Jego Świątobliwość Sakja Trizin, głowa szkoły sakja, udzielił społeczności kagju abhiszeki Muni Tri-samaja-wjuha (aspektu Buddhy Śakjamuniego). Głównymi jej uczestnikami byli: Jego Świątobliwość Karmapa, Dziamgon Rinpocze i Dzialtsab Rinpocze, a towarzyszyło im wielu tulku, lamów, ponad cztery tysiące członków Sanghi i ponad cztery tysiące świeckich.

Podczas wywiadu, jakiego J.Ś. Sakja Trizin udzielił poprzedniego dnia, wyjaśnił on historię więzi łączącej tradycje sakja i kagju:

„Nauki Buddhy przybywały do Krainy Śniegu w dwóch różnych okresach. Wcześniejszy określa się jako Stary Przekaz, z którego wyłoniła się tradycja njingmapy. Szkoła sakja jest mocno związana z tą tradycją, gdyż założyła ją rodzina Khyn, której praojcowie byli bezpośrednimi uczniami Padmasambhawy. Kilka pokoleń później uznała ona jednak, że przyszedł czas, by zapoczątkować nową szkołę. Zrodziła się ona w 1073 roku i stała się częścią tak zwanego Nowego Przekazu, czyli sarmy. Od tamtego czasu wielu Karmapów i mistrzów sakja dzieliło się naukami i abhiszekami. Dzięki temu obecny Karmapa może udzielać przekazów, które trafiły do szkoły kagju za pośrednictwem szkoły sakja.

Abhiszeka, której udzielę jutro to Abhiszeka Buddhy Śakjamuniego. Należy ona do krija tantry i stanowi niejako pomost łączący tradycję sutr z tradycją tantr. Ponieważ jej głównym bóstwem jest nasz Nauczyciel, może służyć jako wprowadzenie do wadżrajany dla adeptów mahajany i therawady – co stanowi jej wielką wartość. Warunkiem otrzymania abhiszek ze zbioru „Znajomość jednego wyzwala wszystko” jest przyjęcie innej znaczącą abhiszeki którejkolwiek tantr, a ponieważ większość tych abhiszek należy do krija tantry, wybrana została abhiszeka Muni Tri-samaja-wjuha.

Szesnasty Karmapa okazywał nam wszystkim wiele życzliwości. Po raz pierwszy spotkałem go w Lhasie w 1955 roku podczas pewnej konferencji. Byłem wtedy bardzo mały a on opiekował się mną z rodzicielską czułością. Po ucieczce do Indii spotykaliśmy się wiele razy. Po raz ostatni rozmawiałem z nim w Delhi, kiedy był już bardzo chory, i ofiarowałem mu rytuał długiego życia. Omawialiśmy wtedy istotne kwestie dotyczące pewnych abhiszek. Powiedział, że musimy utrzymywać tradycję nowych tantr, że to niezwykle ważne. Poprosił mnie o abhiszekę Wadżrakilai i podarował mi złoty zegarek. Krótko przedtem otrzymałem cały zbiór tantr, więc Karmapa poprosił, bym przekazał je jego młodym tulku.”

Sakja Trizin wyjaśnił także, że Dziamgon Kongtrul Lodro Thaje, wielki mistrz XIX-wiecznego ruchu rime, zajmuje w linii sakja bardzo ważne miejsce. „Na samym początku nasza tradycja pielęgnowała dziewięć zbiorów praktyk, ale zdołaliśmy utrzymać tylko jedną: lamdre (ścieżka i owoc). Dziamgon Lodro Thaje zebrał pozostałe i opublikował je w swej Skarbnicy Mądrości wraz z objaśnieniami.”

Podczas abhiszeki udzielanej w pawilonie Mynlamu Sakja Trizin dodał także: „Wszystkie te zbiory nauk powróciły do nas dzięki wysiłkowi Dziamgona Kongtrula.”

„Kagju i sakja są jak dzieci zrodzone w tym samym czasie. …Jakkolwiek byśmy na to nie spojrzeli, nasze nauki wypłynęły z tego samego źródła i prowadzą do rozwinięcia tego samego ostatecznego poglądu. Różnice pomiędzy sposobem wykonywania praktyk są naprawdę nieistotne. Tybetańczycy pochodzący z różnych regionów kraju mówią odmiennymi dialektami, noszą inne tradycyjne stroje, nic więc dziwnego, że inaczej dzwonią dzwonkiem i uderzają w bęben. Ale istota praktykowanych przez nas nauk pozostaje taka sama.”

Następnie Jego Świątobliwość udzielił wyjaśnień dotyczących krija tantry, postawy bodhiczitty, wyjaśnił wizualizację związaną z praktyką Muni Tri-samaja-wjuha i udzielił abhiszeki.