Drugi Karmapa Karma Pakszi (1206–1283)

Drugi Karmapa na thance z kolekcji klasztoru Palpung

Dusum Khjenpa powrócił jako Karma Pakszi zgodnie z przepowiednią pozostawioną w liście głównemu uczniowi, Drogynowi Recienowi (1148–1218). Później uczeń Drogyna Reciena, Pomdrakpa (1170–1249) doświadczył niezwykle jasnej wizji ukazującej Karma Paksziego jako prawdziwe wcielenie Dusuma Khjenpy. Będąc pierwszą w historii osobą rozpoznaną jako inkarnacja żyjącego wcześniej mistrza, Karma Pakszi musiał ujawnić swe nadzwyczajne zdolności, by rozwiać wątpliwości, które w oczywisty sposób mogły wokół tego faktu narosnąć. W rezultacie Karma Pakszi znany jest jako jeden z tych mistrzów Tybetu, którzy ukazali swą cudotwórczą moc. Ze względu na te zdolności jest często przedstawiany tuż obok samego Padmasambhawy.

Karmapa zazwyczaj wybiera jeden rodzaj działania, który staje się motywem przewodnim konkretnego odrodzenia. Największym osiągnięciem Karma Paksziego było okiełznanie Mongke Chana (1209–1259), który pod jego kierunkiem w krótkim czasie dokonał w sobie przemiany duchowej. Karma Pakszi odwiedzał także dwór jego brata Kubilaja (okres panowania 1260–1294), ale w końcu go opuścił, uciekając od politycznych intryg. Gdy Kubilaj przejął tron po Mongke i sam został chanem, nie mógł wybaczyć Karmapie tej wcześniejszej zniewagi i próbował go uwięzić, a nawet zabić. Jego wysiłki jednak spełzły na niczym. Całkowity spokój i współczucie okazywane przez Karma Paksziego w obliczu strasznych oskarżeń później całkowicie odmieniły nastawienie cesarza, który go przeprosił i poprosił o nauki Dharmy. Pakszi to mongolski tytuł, który można przetłumaczyć jako „wielki nauczyciel”.