Karmapa w Stanford: spotkania ze środowiskiem akademickim

16-17 marca 2015 r., Palo Alto, Kalifornia

Już od pierwszego dnia swojego pobytu na Uniwersytecie Stanforda Jego Świątobliwość Karmapa rozpoczął realizację dwóch głównych celów swojej wizyty w USA skupionej głównie na świecie uniwersyteckim – nawiązaniu kontaktu z młodymi ludźmi, jak również spotkaniom ze znaczącymi autorytetami środowisk uniwersyteckich poświęconym tematom budzącym obopólne zainteresowanie.

Jego pierwsze ważne spotkanie miało postać nieformalnej wymiany poglądów podczas wspólnego obiadu z siedmioma członkami różnych wydziałów nauk zajmujących się mózgiem i układem nerwowym oraz wydziałów psychologii z uniwersytetów leżących na obszarze Zatoki San Francisco. Rozmowa objęła szeroki zakres tematów, poczynając od inteligencji emocjonalnej, poprzez badania neurologiczne, aż do dyskusji na temat metod pomagających stwierdzić, czy współczucie faktycznie rozwija się u danego człowieka. W dyskusji uczestniczyli: Dr Philip Zimbardo – światowej sławy psycholog i twórca słynnego stanfordzkiego eksperymentu więziennego, Dr Erika Rosenberg – naukowiec-konsultant w Centrum Umysłu i Mózgu z Uniwersytetu Kalifornijskiego w Davies, Dr Philippe Goldin – adiunkt na Wydziale Pielęgniarskim Uniwersytetu Kalifornijskiego w Davies, Dr Yotam Heineberg – instruktor kliniczny i założyciel Inicjatywy Treningu Współczucia na Uniwersytecie w Palo Alto, Dr Brian Knutson – adiunkt na Wydziale Psychologii i Nauki o Mózgu na Uniwersytecie Stanforda, Dr Jeanne Tsai – adiunkt na wydziale Psychologii Uniwersytetu Stanforda oraz Dr Daniel Martin – adiunkt na wydziale Kalifornijskiego Uniwersytetu Stanowego East Bay. Większość z nich to współpracownicy w programie badawczym i treningowym oferowanym przez Stanfordzkie Centrum na rzecz Edukacji i Badań nad Współczuciem i Altruizmem (CCARE), które było gospodarzem spotkania.

Jedno z pytań zadane przez Karmapę – która z emocji z punktu widzenia psychologii jest uważana za najbardziej szkodliwą czy negatywną – doprowadziło do ożywionej debaty wśród zebranego gremium akademickiego, spośród którego niektórzy opowiadali się za uczuciem wstydu, podczas gdy inni wskazywali na zazdrość lub gniew. To z kolei sprowokowało dyskusję na temat roli różnic kulturowych w doświadczaniu i okazywaniu stanów emocjonalnych.

W trakcie spotkania Karmapa podkreślał, że on sam postrzega siebie raczej jako studenta biorącego udział w debacie, i rzeczywiście częściej był zadającym pytania niż udzielającym odpowiedzi. Niemniej można było zauważyć, że Jego Świątobliwość gotów jest  zabierać głos w ważnych dyskusjach toczących się w środowiskach akademickich na Zachodzie, jak również aktywnie je wspierać i przenosić wspólne zainteresowania w sferę badań naukowych.

Po południu 16 marca Jego Świątobliwość odbył prywatne spotkanie z Dr Paulem Harrisonem, Profesorem Wydziału Studiów Religijnych na Uniwersytecie Stanforda i współprowadzącym Centrum Studiów Buddyjskich Ho.

Pragnąc zachęcić i ułatwić głębsze studia nad tybetańskim kanonem buddyjskim, znanym jako Kangjur, będącym zbiorem nauk wygłoszonych przez Buddhę Śakjamuniego, Jego Świątobliwość rozpoczął długoterminowy projekt mający na celu udostępnienie tej kolekcji w formie elektronicznej. Pod jego przewodnictwem spora grupa wykształconych mnichów (khenpo) wprowadza tekst Kangjuru do programu komputerowego, dbając przy tym o jego poprawność językową, podczas gdy grupa informatyków tworzy bazę danych i aplikacje, które mają na celu łatwy dostęp i korzystanie z treści. Podczas tego spotkania Karmapa zademonstrował tę aplikację, zwaną Adarsha, profesorowi Harrisonowi, prosząc o sugestie dotyczące jej ulepszenia lub wprowadzenia dodatkowych funkcji, które ten uznałby za istotne jako naukowiec.

„CBETA (Chińskie Stowarzyszenie Buddyjskich Tekstów Elektronicznych) zrewolucjonizowało studia nad chińskim kanonem” – powiedział profesor Harrison – „i wierzę, że projekt Adarsha tak samo zrewolucjonizuje nasze studia nad kanonem tybetańskim”. Ich wspólna pasja dla badań nad kanonem pism była łatwo wyczuwalna, gdy obydwaj wymieniali się kopiami unikalnych tekstów i artykułów badawczych oraz entuzjastycznie dzielili się pomysłami na temat prowadzenia dalszych badań manuskryptów. Karmapa i Profesor Harrison omówili także historię tej kolekcji pism kanonicznych oraz stworzyli listę opracowań krytycznych, które powinny być zintegrowane z projektem Adarsha w kolejnych fazach projektu.

Następnie Centrum Studiów Buddyjskich Ho poprowadziło pożegnalną uroczystość na zakończenie pobytu Jego Świątobliwości na Uniwersytecie Stanforda. Podczas tego spotkania Karmapa zwrócił się do zgromadzonych, wśród których znajdował się Profesor Harrison, jak również Dr John Kieschnick, który podziela zainteresowania Karmapy historią kroju szat monastycznych.

„Szczerze wierzę, iż współpraca pomiędzy naukowcami studiującymi buddyzm a przywódcami buddyjskich społeczności przyniesie w przyszłości szereg pozytywnych zmian. Czuję, że zrobiliśmy dzisiaj ważny krok na przód. Mam nadzieję, że będziemy mogli kontynuować nasze spotkania, by odkrywać nowe możliwości wzajemnej współpracy. Dokonaliście tutaj wielkich rzeczy i wciąż wykonujecie wspaniałą pracę, co napawa mnie wielką radością”.