Na urodziny Gjaltsaba Rinpocze

Wiersz napisany na sześdziesiąte urodziny Jego Eminencji Goszira Gjaltsaba Rinpocze

Nieodmiennie srogi, nie gustujesz w fałszywych uśmiechach.

Zawsze bezpośredni, nie przymilasz się i nie schlebiasz.

Trwający zazwyczaj w ascezie milczenia ­–

Sławię Cię, Regencie Zwycięzcy.

Nieustająco zadowolony, nawet gdy nie usłużą,

Skrupulatnie dokładny w rytuałach tantr.

Nieugięty, gdy idzie o Dharmę –

Sławię Cię, Regencie Zwycięzcy.

Brzydzisz się sprawami doczesności.

Bez wahania zaryzykujesz życie dla nauk Buddy.

Pełen oddania, myślący tylko o swym Guru –

Sławię Cię, Regencie Zwycięzcy.

Nie mrugniesz okiem, gdy świat zjawisk staje na głowie,

Ale płaczesz nad śmiercią królika i świnki.

Siddho, wolny od radości i bólu pochwał i krytyki –

Sławię Cię, Regencie Zwycięzcy.

Ema! Tyś prawdziwym zbawcą linii Zwycięzcy.

Pełen wielkiej dobroci, od dawna strzeżesz jej gniazda.

Jesteś jedynym Schronieniem, za którego dobro nie da się wywdzięczyć.

Modlę się, by Twe lotosowe stopy trwały.

Miałem ułożyć poetycki ozdobnik na sześćdziesięciolecie Regenta Zwycięzcy, Goszira Rinpoczego, emanacji Wadżrapaniego. Dawno nic nie napisałem, więc słowa nie płyną, choć się staram. Uczniowie z Rumteku byli jednak uparci, spisałem zatem, co przyszło akurat do głowy. Choć zasługa z tego może nie być wielka, dedykuję ją nieporuszonemu trwaniu lotosowych stóp Najwyższego Schronienia po kres samsary i rozkwitowi jego aktywności wszem wobec.

Karmapa Ogjen Trinle Dordże
25 czerwca 2014, Dharamsala

przekład: AK