Odnawianie dawnych tradycji Karmapy: abhiszeka i praktyka „Uosobienia Trzech Korzeni”
8 lutego 2016O karma kagju, pochodzeniu imienia Karmapa, Czarnej Korony i mantry ‘Karmapa khjenno’
11 lutego 2016
9 lutego 2016 – Pawilon Mynlamu, Bodhgaja, Bihar
Przez tydzień stu lamów odbywało intensywne odosobnienie związane ze szczególną praktyką Buddhy Amitajusa z tradycji karma kamtsang, praktyką „Uosobienia Trzech Korzeni.” Odosobnienie odbywało się w pokoju audiencyjnym Pawilonu Mynlamu, w symbolicznej obecności naturalnej wielkości posągu Pierwszego Karmapy Dusuma Khjenpy. Praktyka była na tyle zaawansowana, że jedynie lamowie po trzyletnim odosobnieniu mogli ją wykonywać. Odbycie owego siedmiodniowego odosobnienia przez pewną grupę praktykujących było koniecznym wymogiem przed ceremonią ofiarowania długiego życia. Ale, aby umożliwić wszystkim wzięcie udziału w uroczystości, w ostatni dzień starego roku Jego Świątobliwość publicznie udzielił abhiszeki Buddhy Amitajusa.
O świcie pierwszego dnia nowego roku odosobnienie lamów zakończyło się specjalnym ofiarowaniem długiego życia dla Siedemnastego Gjalłanga Karmapy. Posąg Karmapy Dusuma Khjenpy został przeniesiony na główne podium w pawilonie, gdzie Jego Świątobliwość doglądał przygotowań do uroczystości losarowych.
O 4.30 rano lamowie z odosobnienia zajęli miejsca na podium w pawilonie, aby zakończyć rytuały wstępne. W żółtych szatach Dharmy rozpoczęli recytację „Barcie lamsel” do Guru Rinpocze, aby zostały usunięte wszelkie przeszkody.
Dusum Khjenpa znajdował się teraz na samym środku podium, na tronie dokładnie na wprost wielkiego posągu Buddhy odzianego w złote szaty, którego trzecie oko wykonano z repliki diamentu z Koh-i-noor. Delikatne złote obłoki dopełniały obrazu promieni światła emanujących z ciała Buddhy na namalowanym tle. U stóp Buddhy ustawiono osiem specjalnych torm, a poniżej nich kolejne dwie warstwy darów ofiarnych. Subtelnie zdobiona złota japońska pagoda z delikatnie poruszającymi się dzwonkami przyozdobiona została wielkimi misami ofiarnymi, w których złożono osiem zwyczajnych ofiar.
Ustawiono też świątynię noworoczną ze szczególnymi ofiarami związanymi z tybetańskim Nowym Rokiem. W naczyniu z ziarnami jęczmienia umieszczona została septra – maślana torma wzniesiona na drewnie, przedstawiająca jeden z ośmiu symboli pomyślności, ośmioszprychowe Koła Dharmy, a poniżej biały, wielopłatkowy lotos. Obok znajdował się dobrowróżbny ciemar (mąka jęczmienna zmieszana z cukrem i masłem) oraz septra z czterema przyjaciółmi: małpą, słoniem, zającem i ptakiem. Niżej umieszczono naczynie z zielonymi pędami oziminy i naturalnej wielkości owczym łbem, szczerzącym zęby z włożoną pomiędzy nie kolbą kukurydzy – to symbole nadziei na obfite plony i płodne bydło w nadchodzącym roku. Ostatnimi ofiarami była niewielka kupka khabse (tybetańskich faworków), herbata i misy z owocami i orzechami. Tanka Amitajusa o trzech twarzach (Uosobienia Trzech Korzeni), którego wizualizuje się w praktyce ofiarowania długiego życia, pozostała na podium po abhiszece z dnia poprzedniego. Na tronach, odpowiednio po lewej i prawej stronie od Jego Świątobliwości, usiedli Gjaltsab Rinpocze i Dziamgon Kongtrul Rinpocze.
Gjalłang Karmapa, z czarną Koroną Działania na głowie, wszedł do pawilonu przy dźwiękach gjalingów i zajął miejsce na tronie. Karmapa uosabia wszystkie Trzy Korzenie: Lamę, Jidama i Opiekuna Dharmy.
Rozpoczęła się właściwa ceremonia ofiarowania długiego życia. W zgromadzeniu tego poranka byli tak znamienici goście jak wielcy Rinpoczowie: Dziamgon Kongtrul, Goszir Gjaltsab, Jonge Mingjur i młodziutki Bokar Rinpocze. Dziamgon Kongtrul Rinpocze oraz Gjaltsab Rinpocze byli głównymi sponsorami. Ponadto Gjaltsab Rinpocze wypełniał obowiązki Wadżra-Mistrza.
Podczas tej wielkiej ceremonii osoba otrzymująca ofiarowanie jest najpierw wizualizowana jako bóstwo. Przy dźwiękach modlitw Gjaltsab Rinpocze zatoczył w powietrzu koła przy pomocy strzały długiego życia z pięciokolorowymi proporczykami, co symbolizowało zgromadzenie pięciu elementów podtrzymujących siłę życiową. Dziamgon Kongtrul Rinpocze ofiarował tradycyjne substancje długiego życia (ziarna białej gorczycy, trawę durwa, czerwoną sindhurę, najwyższe lekarstwo, jogurt, lustro, owoc bilwy oraz prawoskrętną białą konchę), a także osiem symboli pomyślności, które widuje się na tybetańskich sztandarach i świątyniach. Prócz tego ofiarował też siedem królewskich przedmiotów: Koło Dharmy, drogocennego ministra, królową, klejnot, słonia, rumaka i generała. W tym czasie mnisi roznosili wśród uczestników uroczystości herbatę i słodki ryż.
Na zakończenie ceremonii Jego Świątobliwość rzucił w powietrze ciemar. Podczas końcowego ofiarowania mandali Gjaltsab Rinpocze trzymał talerz mandali, podczas gdy Dziamgon Kongtrul Rinpocze stał obok, trzymając talerz z tormami, co również symbolizowało ofiarowanie mandali. Każdy z labrangów ofiarował pięć aspektów Buddhy: Tsurphu Labrang symbolicznie ofiarował ciało, Palpung (reprezentowany przez Tsełanga Drakpę) ofiarował mowę, Lawa ofiarował umysł, Ralang ofiarował właściwości, a przewodniczący Mynlamu, Lama Ciodrak ofiarował aktywność.
Ceremonialna muzyka oznajmiła zakończenie uroczystości. Dziamgon Kongtrul Rinpocze i Gjatsab Rinpocze nieśli kadzidła i cała procesja z Jego Świątobliwością Karmapą jako bóstwem udała się z powrotem do Jego „pałacu”.
