Ochrona środowiska
Jego Świątobliwość Karmapa jest zapalonym ekologiem i regularnie włącza ten temat do swoich nauk i życia. Założył ruch Khorjug i zapoczątkował doroczną konferencję, aby zachęcić społeczności buddyjskie i klasztory w regionie Himalajów do działania w sposób zrównoważony i przyjazny dla środowiska.
Ochrona środowiska naturalnego stała się jednym z głównych życiowych zadań Karmapy. Od ucieczki z Tybetu w 2000 roku podejmuje on przewodnią rolę w inicjowaniu wielu projektów chroniących zagrożone ekosystemy Himalajów. Podkreśla, że Ziemia to żywy organizm, to olbrzymia sieć milionów połączonych istnień. Ochrona środowiska naturalnego, od którego zależy nasze przetrwanie, jest niesieniem natychmiastowej pomocy wszystkim żyjącym istotom.
W 2009 roku Jego Świątobliwość założył organizację o nazwie Khorjug – co po tybetańsku znaczy „środowisko” – która dzisiaj zrzesza ponad 55 buddyjskich klasztorów i ośrodków kagju. Płaskowyż Tybetański ze względu na olbrzymie zasoby lodu i śniegu zaczął być określany jako „trzeci biegun” a jego delikatne ekosystemy przyciągają uwagę wielu aktywistów ekologicznych. Khorjug pomaga klasztorom i innym związanym z Karmapą społecznościom rozwijać przyjazny środowisku styl życia, wyposaża ich także w odpowiednią wiedzę, by mogli realizować projekty ekologiczne na swoim lokalnym terenie. Owocem jego działalności są między innymi wskazówki o ochronie środowiska naturalnego wydane w roku 2008 w wersji tybetańskiej, angielskiej i chińskiej – zaś po polsku i w kilku innych językach są one dostępne w formacie pdf.
Karmapa często podkreśla, że ochrona środowiska jest logiczną konsekwencją buddyjskiego zobowiązania do rozwijania współczucia a także odzwierciedleniem prawa współzależności. Filozoficzne podłoże swojego podejścia do ekoaktywizmu Jego Świątobliwość opisał w artykule opublikowanym w 2011 roku w naukowym magazynie Conservation Biology. Również w tym samym roku, w odpowiedzi na duże zainteresowanie Karmapy tym tematem, Mind & Life Institute zorganizował w Dharamsali konferencję dotyczącą „Etyki, ekologii i współzależności”, w której brał także udział Jego Świątobliwość Dalajlama. W 2015 r. w wywiadzie dla czasopisma z Uniwersytetu Yale podkreślał, że „kryzys w zakresie ochrony środowiska, przed którym stoimy, nie jest tylko kwestią naukową, ani nie jest tylko kwestią polityczną. To także kwestia moralna”.
Siedemnasty Karmapa często opowiada o tym, jak rozpoczęło się i rozwijało jego osobiste zaangażowanie w problemy związane z ekologią. Urodził się w rodzinie nomadów we wschodnim Tybecie, gdzie dane mu było doświadczyć dawnego, dziś już niemal niespotykanego, stylu życia. Po latach zrozumiał, że w dzisiejszym świecie już mało kto wyrasta w poczuciu tak bliskiej więzi z naturą. Zaczął więc szukać innych sposobów rozbudzania w innych troski o przyrodę, na przykład poprzez wykłady, sztukę czy poezję.
Skuteczność działań organizacji Khorjug
W obrębie Himalajów klasztory buddyjskie cieszą się dużym szacunkiem lokalnej ludności a zaangażowanie mnichów i mniszek w ochronę środowiska ma wielki wpływ na mieszkańców tego regionu, nawet ludzi z wysokiego szczebla władzy. Khorjug odniósł już wiele widocznych sukcesów, szczególnie tam, gdzie działają duże klasztory. Klasztor Rumtek w Sikkimie zainicjował, na przykład, projekty odbudowy zniszczonych źródeł wody, sadzenia lasów i instalacji alternatywnych źródeł energii. Wiele innych klasztorów rozpoczęło programy utylizacji odpadów i ograniczania zanieczyszczeń wody.
Khorjug co roku organizuje konferencje dla swoich przedstawicieli, na których ekolodzy i naukowcy prowadzą szkolenia z zakresu ochrony środowiska. Klasztory zaś przedstawiają najnowsze raporty ze swojej działalności i wraz z ekspertami przygotowują plany na następny rok. Choć z początku Khorjug zrzeszał głównie klasztory i ośrodki kagju, zainteresowanie jego działalnością się powiększa i przyciąga członków społeczności klasztornych z innych tradycji buddyzmu tybetańskiego.