
Twórczość literacka
Podobnie jak wiele jego poprzednich wcieleń, Siedemnasty Karmapa jest utalentowanym poetą i pisarzem.
Jego Świątobliwość od wczesnego dzieciństwa komponuje teksty i wiersze. Wiele z nich zostało przetłumaczonych na różne języki i zebranych w publikacjach, a wiele z nich jest recytowanych przez jego uczniów jako część codziennych modlitw i praktyk. W 2010 roku Karmapa napisał scenariusz i wyreżyserował sztukę opartą na historii życia Milarepy, którą wykonano w czasie Kagju Mynlam i którą obejrzało tysiące uczniów z całego świata.
Podczas poprzedniej podróży do Stanów Zjednoczonych Gjalłang Karmapa uczestniczył nawet w spotkaniu poetów na Uniwersytecie Princeton, by przeżyć dzień jako student college'u.
Teatr
Czasami wyobrażam sobie, że świat to wielki teatr. Gwiazdy na nocnym niebie przypominają światła sceniczne, a piękne góry i rzeki to ozdobna scenografia. W tym teatrze możemy wystawić każdą sztukę, jakiej tylko zapragniemy.
W Tybecie istnieje długa tradycja teatralna, sięgająca XIV wieku, kiedy to pojawiły się pierwsze opery tybetańskie, nazywane Aczi Lhamo. Ten rodzaj przedstawień zainicjował mistrz Thangthong Gjalpo, który wykorzystywał je do zbierania funduszy na budowę mostów niezbędnych do transportu i pielgrzymowania. Tradycja wystawiania oper była kontynuowana między innymi przez Siódmego Karmapę, który podczas mynlamów organizowanych w Wielkim Obozie (Karme Garcien) sponsorował wielkie wieczorne spektakle opowiadające o życiu Buddhów, Bodhisattwów i wielkich mistrzów.
Na wychodźstwie Karmapowie starają się ten zwyczaj podtrzymywać. Szesnasty Karmapa w klasztorze Rumtek powołał do życia trupę teatralną, która odgrywała klasyczne opery tybetańskie. Zaś Siedemnasty Karmapa postanowił odświeżyć tę tradycję poprzez przedstawienia teatralne wykonywane na zakończenie Kagju Mynlam Cienmo. W tym celu napisał sztuki nawiązujące do życia praojców linii kagju w nowoczesnym stylu i języku, które pozwalają Tybetańczykom żyjącym na uchodźstwie wzmocnić więź z ich kulturą i duchową tradycją.
Pierwsza sztuka Jego Świątobliwości, „Życie Milarepy”, po raz pierwszy została wystawiona w Bodhgai w dzień Nowego Roku 2010 dla widowni liczącej około 12 tysięcy osób. W przedstawieniu grali aktorzy TIPA (Tibetan Institute of Performing Arts) z Dharamsali. Profesjonalny zespół filmowców zarejestrował całe wydarzenie, co zaowocowało wydaniem DVD z napisami w języku angielskim i chińskim, które obecnie można kupić w wielu ośrodkach Dharmy oraz przez internet w sklepie Namse Bangdzo.
Druga sztuka Siedemnastego Karmapy, „Karma Pakszi”, została wykonana 3 marca 2012 roku, na tej samej scenie w Bodhgai, również przez aktorów TIPA. Ten krótki spektakl opowiada o tym, jak Drugi Karmapa pod koniec życia spotyka swego głównego ucznia, Orgjenpę, a potem, w kolejnym życiu wraca do niego jako pierwszy w historii oficjalnie rozpoznany tulku, Rangdziung Dordże.