Prezentacja Dziang Kandziuru i przemówienie Jego Świątobliwości Siedemnastego Karmapy podczas uroczystości

14 lutego 2016 – Pawilon Mynlamu, Bodhgaja

Podczas uroczystości upamiętniających Wielkiego Szesnastego Karmapę Rangdziunga Rigpe Dordże, zaprezentowano nowe wydanie Dziang Kandziuru, Słów Buddhy. Strony otwierające zawierają błogosławieństwo Synów Serca Karmapy: Situ Rinpocze stworzył specjalną kaligrafię, Dziamgon Kongtrul Rinpocze – rysunek stupy, Gjaltsab Rinpocze napisał słowa pomyślności, ponadto Pało Rinpocze również ofiarował kaligrafię (znalazły się one również na specjalnie wydanych na tę okoliczność kartkach). Edycja ta została stworzona w oparciu o drewniane klocki znalezione w Tybecie, a także skany druku odnalezionego w Orissie, w Indiach. Jego Świątobliwość Siedemnasty Karmapa nadzorował cały proces powstawania tej specjalnej edycji, od znalezienia tekstów, po skanowanie i składanie ich. Stworzył również projekt publikacji – od Jego decyzji zależała wielkość czcionki, jej kolor, okładki, a nawet ustawiona na scenie piękna cedrowa gablota, w której złożony został tekst Kandziuru.

Faktyczne drukowanie tekstu miało miejsce na Tajwanie. Podobnie jak edycja Derge Kandziuru wydana przez Szesnastego Karmapę, ten tekst został wydrukowany z użyciem czerwonego tuszu. Strony tamtej edycji były ze sobą połączone na zasadzie harmonijki, podobnie jak teksty znalezione w grotach Dunhuangu. Dzięki temu można było mieć pewność, że zachowana jest właściwa sekwencja stron. Jednak Siedemnasty Karmapa postanowił przygotować nową edycję z luźnymi kartkami o wymiarach 70 x 20 cm w tradycyjnym tybetańskim stylu. Każdy ze 109 tomów ma około 300 stron, z przodu i z tyłu znajdują się tradycyjne twarde okładki. Udekorowane zostały one żółtym brokatem malowanym w kwiaty. Całość umieszczona jest w pudełkach owiniętych grubszym ognioodpornym materiałem.

Jego Świątobliwość Siedemnasty Karmapa wygłosił przemówienie, w którym nakreślił zarys historii Dziang Kandziuru i wyjaśnił związek nowego wydania z uroczystością upamiętnienia Szesnastego Karmapy.

Chciałbym serdecznie powitać i oddać szacunek temu, który rozświetla nauki kagju, Jego Świątobliwości Wielkiemu Drikungowi Cietsangowi Rinpocze. Jego Świątobliwość z wielką życzliwością przyjął zaproszenie do uczestnictwa w ceremonii upamiętniającej Szesnastego Gjalłanga Karmapę. Chciałbym także powitać i złożyć życzenia wszelkiej pomyślności wszystkim gościom, przybyłym na tę uroczystość, w szczególności Kjabdzie Dziamgonowi Kongtrulowi Rinpocze i Kjabdzie Goszirowi Gjaltsabowi Rinpocze, a także wszystkim tulku, khenpo, członkom Sanghi oraz tym, którzy przybyli z daleka.

Jako że dziś wspominamy niezrównanego Obrońcę, który okazał względem nas niesłychaną życzliwość i był głową naszej rodziny i oceanu mandali, wielkiego Wadżradharę, Gjalłę Łangpo, Szesnastego w linii Karmapów, Paldena Rangdziunga Rigpe Jeszie Lungtoka Ciekji Njimę Trinle Dynkyna Drupe De Palzangpo, chciałbym omówić w kilku słowach prezentowaną tu dziś reprodukcję Kandziuru z Dziang. Pierwotnie wydał go Król Dharmy z Dziang (znanego też jako Satam), Muk Tsang, które Dharmicznie imię, nadane mu przez Gjalłę Łangpo Wadżrę Śri, brzmiało Karma Mipham Sonam Rabten.

Dziang Kandziur jest pierwszą ksylograficzną edycją Słowa Buddhy drukowaną na ziemiach Tybetu i dlatego ma ogromne znaczenie historyczne, a także wielką wartość samą w sobie.

Ostatecznie, drewniane klocki do drukowania Dziang Kandziuru zostały sprowadzone do Lithangu (stąd czasami określa się go jako edycję z Lithangu), gdzie pozostały. Obecnie zachowały się już tylko nieliczne z nich. Ponadto, na świecie istnieją dziś jedynie dwa lub trzy drukowane egzemplarze Dziang Kandziuru. Aby więc przywrócić i ożywić nauki Buddhy, mieliśmy niezwykłą możliwość skorzystania z nowoczesnej technologii, by zachować Kandziur, będący skarbnicą drogocennych Słów Buddhy. W imieniu własnym i wszystkich współpracowników, chciałbym wyrazić ogromną radość i satysfakcję, że udało nam się doprowadzić ten projekt do końca. Było to wielkie przedsięwzięcie, które wymagało także dużych nakładów finansowych. Pracowało przy nim bardzo wielu ludzi, mnóstwo osób projekt wspierało i choć jest ich zbyt wielu, by wymienić każdego, to chciałbym skorzystać z tej szczególnej okazji i wyrazić im wszystkim moją ogromną wdzięczność.

Królowie z dynastii Dziang mieli bardzo bliski związek z Karmapami. Piąty król Muk Czing miał wielką wiarę i oddanie dla Siódmego Karmapy Ciodraka Gjatso (1454-1506). Siódmy król Muk Ting zaprosił Ósmego Karmapę Mikjo Dordże (1507-1554) do Dziangu, gdzie złożył Mu wielkie dary i okazał swój szacunek. Na życzenie Ósmego Karmapy król zaprzestał prowadzenia wojny z Tybetem, a także obiecał co roku wysyłać do Tybetu środkowego darowizny.

Za panowania Muk Tsanga, trzynastego króla dynastii Dziang, królestwo rozrosło się i było bardzo bogate. Obejmowało wielki obszar od Lithangu w północnej części Khamu do Ciamdo na zachodzie. Ponadto Muk Tsang był znawcą gramatyki i poezji oraz okazywał wielki szacunek dla Dharmy.

To właśnie za panowania tego wielce zasłużonego władcy został wydany Dziang Kandziur. Garłang Thamcie Khjenpa Ciekji Łangciuk w książce Describing The Sources Of The Kangyur [O źródłach Kandziuru], mówi, że oryginalny rękopis, który był podstawą tego wydania, był „najlepszą z późniejszych edycji. Znany był jako Tsalpa Kandziur, a nazwę swą zawdzięcza tamtym czasom i jego właścicielowi. Wśród mistrzów i uczonych, którzy go redagowali byli Szionu Tsul Siakje Gjaltsen oraz jeden lub dwóch Karmapów, Thamcie Khjenpa Ciekji Drakpa, także Go Lotsała. Dziś w Tybecie jest to niezrównany klejnot.” Tekst mówi ponadto, że chiński cesarz złożył ofiary regentowi Tybetu. Aby przynieść pożytek czującym istotom, cesarz zaprosił Wielkiego Bodhisattwę [Gjalłanga Karmapę] i, traktując Go jak głównego ministra, zwołał spotkanie swoich ministrów. Cesarz czuł, że bez wielkiego wysiłku, osiagnął wspaniały cel.

Redaktorami Tsalpa Kandziuru prócz Karmapów byli także Szamarpowie, nazywano go więc w Tybecie nieprześcignionym Tsalpa Kandziurem. Edycja Dziang Kandziuru oparta była o rękopis Tsalpa. Później, gdy wielki uczony, wszechwiedzący Ósmy Situ Ciekji Dziungne przygotowywał do druku Kandziur z Derge, bazował przede wszystkim na Dziang Kandziurze. Zmienił jednak kolejność tekstów i inaczej go zredagował.

Słowa Buddhy (Kandziur) i tłumaczenie komentarzy (Tendziur) zostały szeroko rozpowszechnione na ziemiach Tybetu. Stało się tak dzięki szczególnej aktywności Karmapów i Szamarpów. Jedna z najważniejszych edycji Kandziuru została wydrukowana za czasów cesarza Yongle z dynastii Ming (1360-1424) i znamy ją jako Yongle Kandziur. Specjalny związek z tym tekstem miał Piąty Karmapa Deszin Sziekpa (1384–1415), który dokonał jego redakcji. Widzimy więc, że Karmapowie i Ich Synowie Serca oferowali swoją pomoc i wspierali wydawanie różnych edycji Słów Buddhy.

Pojawia się pytanie: Jaki związek ma wydanie Dziang Kandziuru z dzisiejszą uroczystością upamiętnienia Szesnastego Gjalłanga Karmapy? Szczególnie w czasach „rewolucji kulturalnej” (1966-1976) sytuacja polityczna w Tybecie uległa wielkim zmianom i ogromna liczba tekstów religijnych i zabytków kultury została zniszczona. Szesnasty Karmapa podjął wyzwanie przywrócenia nauk Buddhy. Dzięki Jego staraniom udało się wydrukować pięćset egzemplarzy Derge Kandziuru w latach 1976-1979. Karmapa w swej wielkiej szczodrości rozprowadził ten Kandziur po klasztorach i bibliotekach tybetańskich wszystkich tradycji. W 1981 Szesnasty Karmapa rozpoczął również druk Tendziuru, a zadanie to kontynuował Jego Sekretarz Damcie Jongdu.

Dzisiaj, wspominając Wielkiego Szesnastego Karmapę, postanowiliśmy zaprezentować bezcenny Dziang Kandziur. Jak widzimy, pomiędzy Karmapami, a wydawaniem różnych edycji zarówno Kandziuru, jak i Tendziuru jest wiele powiązań. Dlatego wydaje się jak najbardziej właściwe, by połączyć te dwa elementy podczas tej szczególnej uroczystości.

Wszelką zasługę, jaka wypływa z ponownego wydania Dziang Kandziuru, chciałbym dedykować z intencją, by nauki Buddhy mogły dotrzeć w każdy kraniec globu i aby Oczy i Serce narodu tybetańskiego, Jego Świątobliwość Dalajlama, żył długo i by Jego aktywność rozkwitała. Oby wielcy nauczyciele wszystkich linii przekazu żyli długo i oby Ich aktywność wzrastała. W szczególności, oby mistrzowie dakpo kagju, w tym Kjabgyn Cietsang Rinpocze i inni nauczyciele żyli długo i oby Ich aktywność wzrastała. Oby w Sangdze panowała harmonia, utrzymywana była czysta dyscyplina i by zaangażowanie w dziesięć Dharmicznych działań przekraczało granice czasu. Oby przeciwności w postaci wojen, głodu i innych nieszczęść, które wywołują cierpienie, zniknęły, a radość i szczęście rosły. Obyśmy wszyscy szczerze wsparli te intencje.

Kartki okolicznościowe z reprodukcjami błogosławieństw Rinpoczów