Gjalłang Karmapa przewodniczy całodniowej praktyce Cie
2 lutego 2016
Pudża Mahakali: przygotowania do tybetańskiego Nowego Roku
4 lutego 2016
3 lutego 2016 – klasztor Tergar, Bodhgaja, Bihar
Trzecie zimowe zgromadzenie Dharmy Arja Kszema zostało zakończone. Ceremonia końcowa rozpoczęła się od recytacji przez mniszki modlitw w sanskrycie, świętym języku dawnych Indii. Za Jego Świątobliwością Karmapą ustawiono thankę Czenrezika w pozycji stojącej, trzymającego w lewej dłoni kwiat lotosu i wznoszącego prawą rękę, z której emanowała postać Anandy, ucznia i kuzyna Buddhy. Mniszki śpiewały hymny pochwalne na cześć Buddhy, Czenrezika, Anandy i Mahapradżapati Gautami, macochy Buddhy, która wychowywała i pielęgnowała Go, po tym jak Jego matka zmarła siedem dni po porodzie. To właśnie Mahapradżapati Gautami jako pierwsza poprosiła Buddhę o umożliwienie kobietom zostania członkiniami Sanghi. Po tym jak Buddha początkowo odmówił – jak wyjaśnił Karmapa wcześniej podczas nauk Arja Kszema, zezwolenie kobietom na przyjmowanie ślubów klasztornych w tym konkretnym okresie w historii Indii było uważane za radykalny krok – Mahapradżapati Gautami udała się do Anandy, aby przebłagał Buddhę, by ten pozwolił jej i innym kobietom jednak przystąpić do Sanghi.
Tego ranka mniszki wykonały „Rytuał dedykowany rozkwitowi Dharmy kobiet, a w szczególności mniszek” napisany przez Jego Świątobliwość. Tekst ten mówi, że kobiety powinny upraszać Anandę, myśleć o Nim i chwalić Go, a przez to On ochroni je i usunie przeszkody dla tych kobiet, którze szczerze pragną praktykować Dharmę. Sadhana mówi: „Czy mężczyzna czy kobieta, spełnione zostaną wszelkie ich światowe i ponadświatowe potrzeby w tym i przyszłych żywotach.”
Recytacja tekstu i powtarzanie wciąż słów wybranych przez Jego Świątobliwość, aby jasno ukazać możliwość uzyskania przez kobiety Przebudzenia, umocniło wiarę i aspirację pośród mniszek i osób uczestniczących w wydarzeniu. Wielu ludzi miało łzy w oczach. Z wdzięcznością w sercach, mniszki i świeckie uczestniczki patrzyły na Karmapę, który żywił niezachwiane przekonanie, że mogą one osiągnąć ostateczne owoce wyzwolenia przez studiowanie, praktykę i dyscyplinę w Dharmie. Modlitwa rozpoczęła się od następujących słów:
Zawsze składam pokłon do stóp Bhagawana Arhata,
W pełni doskonałego Buddhy Śakjamuniego.
Składam ofiary i udaję się po schronienie.
Proszę, ześlij swoje błogosławieństwa.Zawsze składam pokłon do stóp Czcigodnego Anandy.
Składam ofiary i udaję się po schronienie.
Proszę, ześlij swoje błogosławieństwa.Zawsze składam pokłon Czcigodnemu Mandziuśriemu
I innym męskim i żeńskim Bodhisattwom.
Składam ofiary i udaję się po schronienie.
Proszę, ześlij swoje błogosławieństwa.Składam pokłon Czcigodnej Mahapradżapati i Jej całej świcie Arhatów,
Czcigodnemu Anandzie i zastępom Buddhów i Bodhisattwów,
Składam ofiary i udaję się po schronienie.
Proszę, ześlij swoje błogosławieństwa.
Pośród słów pochwały i błagania skierowanych do założycieli żeńskiej Sanghi, tekst praktyki opowiada również całą historię:
Matka Pradżapati wypowiedziała te słowa do Bhagawana, dla pożytku wszystkich kobiet w przyszłości: „Czcigodny Bhagawanie, pozwól, proszę, w przyszłości wszystkim tym, którzy mają wiarę i pragną Dharmy Buddhy, aby mogli dostąpić nauk.”
Bhagawan przemówił: „Bardzo dobrze. Pozwalam wszystkim kobietom, które chronią i podtrzymują Dharmę, i praktykują dyscyplinę, szczodrość, naukę i dobre właściwości, by mogły przystąpić do Sanghi. Bądź też, jeśli kobieta pozostanie w domu, aby mogła otrzymać Trzy Schronienia i pięć zasad, doprowadzić dyscyplinę do doskonałości, dostąpić wyzwolenia, a także Przebudzenia. Jeżeli będzie praktykować gorliwie, osiągnie trzy rezultaty i przezwycięży zgryzoty bogów i ludzi.”
Sadhana mówi ponadto:
Dzięki Anandzie kobiety mogą dostąpić nauk Buddhy.
Gautami, w przyszłości bhikszuni i kobiety świeckie powinny zawsze myśleć o Anandzie całym sercem.
Powinny oddawać Mu szacunek, służyć Mu, wymawiać Jego imię
i zawsze powinny być Mu wdzięczne.
Dalej napisano:
Następnie Gautami powiedziała do bhikszuni i kobiet – „Powinnyśmy poprosić Anandę o schronienie i poświęcić Mu nasze życie.”
To właśnie z tego powodu thanka przedstawiająca Czenrezika i Anandę została tak centralnie ustawiona na scenie. Mówi się, że to sam Czenrezik przybrał postać Anandy. Dzięki wielkiej wierze Mahapradżapati Gautami, wielkiej życzliwości Anandy i Buddhy, istnieją dziś zakony żeńskie. W ciągu 2500 lat od odejścia Buddhy, waga tych działań i potencjał kobiet zostały zapomniane, a rola mniszek ograniczona. Jego Świątobliwość ułożył tę praktykę dla mniszek, aby przy recytacji tych słów, żywoty i historie żeńskich Arhatów mogły inspirować innych. Sadhanę kończyły następujące słowa aspiracji:
Oby wszelkie fizyczne i mentalne cierpienie każdej kobiety na świecie zostało uśmierzone,
i oby kobiety uzyskały niezależność oraz pełne moce i zdolności.
Oby wszystkie kobiety, które wejdą na ścieżkę, udoskonaliły zbiór dyscypliny,
która cieszy Szlachetnych oraz udoskonaliły
ich nauki i studiowanie trzech koszy pism,
a także własną praktykę trzech treningów.
Tymi szlachetnymi życzeniami zakończyła się ostatnia praktyka trzeciego zimowego seminarium Dharmy Arja Kszema. Wieczorem Jego Świątobliwość Karmapa przewodniczył ożywionej debacie, podczas której mniszki zademonstrowały nowo nabytą pewność siebie. Na koniec podziękowano wszystkim, którzy pomogli w organizacji tego bardzo udanego seminarium. Świątynię wypełniła radość wypływająca z odnowionej nadziei i wiary kobiet i mniszek zachęcanych przez Karmapę, by miały wiarę w siebie, wiedząc, że mogą uzyskać owoce z nauk Dharmy Buddhy.
