Przywrócenie nadziei dla wielu: Gjalłang Karmapa zamyka zimowe zgromadzenie Dharmy Arja Kszema
3 lutego 2016
Czteroramienny Mahakala: opiekun Marpa kagju
6 lutego 2016
4 lutego 2016 r., Pawilon Mynlamu, Bodhgaja
Kiedy kolejny rok zbliża się ku końcowi, buddyjska tradycja tybetańska nakazuje wykonanie rozbudowanej ceremonii Opiekuna Dharmy – Gutor Cienmo – w celu usunięcia przeszkód mogących się pojawić w roku następnym. W klasztorach kagju zazwyczaj odprawiane są w tym czasie rytuały Opiekuna Bernakciena, ale tym razem Jego Świątobliwość Karmapa zdecydował zastąpić je pudżą dedykowaną Czteroramiennemu Mahakali.
Przez kilka tygodni poprzedzających ceremonie wiele osób ciężko pracowało nad ukończeniem Pawilonu Mynlamu. Kamienna podłoga została wypolerowana, ramy drzwi i okiem ozdobiono tradycyjnymi tybetańskimi malunkami, zaś na scenie pojawił się nowy, większy posąg Buddhy Śakjamuniego, roztaczający na tylnej ścianie promienie wschodzącego słońca. Z sufitu zwieszają się jedwabne draperie a w głównej alei rozłożono czerwony dywan. Obie jej strony ozdabiają też tanki przedstawiające bóstwa anuttarajogatantry namalowane przez Ósmego Situpę Ciekji Dziungne (1700-1744). Dwadzieścia siedem oryginalnych tanek tego artysty przetrwało w Tybecie w jednym z chińskich muzeów, zaś tanki, które zawisły w Pawilonie, to cyfrowe wydruki ich zdjęć wykonane na kanwach na Tajwanie.
Ostatnim elementem przygotowań do pudży było „otwarcie oczu Buddzie”. Tego samego dnia rano Karmapa wdrapał się na rusztowanie okalające ponad pięciometrowy posąg Buddhy, by wraz z głównym malarzem, doktorem Dałą, namalować oczy. Dopiero wtedy pobłogosławił On nowy posąg.
O godzinie 15:00 Jego Świątobliwość powrócił w odświętnych szatach i czarnej Koronie Działania i zasiadł na tronie twarzą zwrócony w stronę tanki i wielkiej tormy Mahakali nazywanej dhö lub tor-gja, która jest rytualnie palona pod koniec ostatniego dnia pudży.
Podczas tego rodzaju rytuałów Opiekunów, uczestnicy wizualizują siebie w formie bóstwa medytacyjnego (jidama). Jidamem związanym z Czteroramiennym Mahakalą jest Czakrasamwara (główny Jidam szkoły kagju), dlatego głównym elementem praktyki pierwszego dnia była wizualizacja Czakrasamwary. Tradycja tej praktyki pochodzi z kolekcji tantr przyniesionych w XI w. z Indii przez Marpę Lotsałę, który przekazał ją swemu najbliższemu uczniowi Milarepie. To była pierwsza abhiszeka, jakiej Marpa udzielił Milarepie, zatem Jidam ten stał się jego główną praktyką. Milarepa zaś przekazał ją Gampopie a ten Dusum Khjenpie, Pierwszemu Karmapie. Obecnie w tradycji kagju praktykuje się głównie sadhanę Czakrasamwary skomponowaną przez Ósmego Karmapę.
Pierwszy dzień pudży zakończyła krótka praktyka Czteroramiennego Mahakali i jak nakazuje obyczaj, pierwsza herbata dla mnichów i mniszek została ofiarowana przez Biuro Administracji Karmapy.
