Sztuka szczęścia. Wykłady o treningu umysłu

22-23 listopada 2014, New Delhi

Po raz piąty Fundacja dla Globalnej Odpowiedzialności Jego Świątobliwości Dalajlamy (The Foundation for Universal Responsibility) poprosiła Jego Świątobliwość Karmapę o wygłoszenie publicznych wykładów w New Delhi. W tym roku były one poświęcone „sztuce szczęścia”, czyli „Ośmiu strofom o treningu umysłu” Gesze Langri Tangpy.

W odpowiedzi na wielkie zainteresowanie, jakim cieszą się coroczne spotkania z Karmapą, organizatorzy przenieśli je do Stein Audytorium, największej sali Habitat Center w New Delhi. Choć mieściła 400 osób (wcześniejsza tylko połowę), wypełniała ją ciepła, rodzinna atmosfera. Wiele osób przychodzi na te wykłady każdego roku, choć wcześniej niełatwo było się na nie dostać, za każdym razem tworzyła się bardzo długa lista oczekujących. Po zakończeniu wykładów organizatorzy podliczyli, że choć są one adresowane głównie do uczniów z Indii, w tym roku uczestniczyli w nich słuchacze z 34 krajów.

Po ciepłym powitaniu Radżiwa Mehrory (prezes Fundacji, znany indyjski intelektualista, producent filmowy i dziennikarz telewizyjny) Jego Świątobliwość rozpoczął od wyjaśnienia, że trening umysłu, po tybetańsku „lodziong”, jest bardzo ważnym systemem praktyki stworzonym w Tybecie przez szkołę kadampy. Głównym celem tego treningu jest rozbudzanie bodhiczitty, czyli postawy prowadzącej do Przebudzenia. Nie pojawia się ona od razu w dojrzałej formie lecz wymaga stopniowej i świadomej kultywacji. Jest też głównym przedmiotem praktyki w tradycji mahajany, gdzie „maha” znaczy wielka a „jana” to pojazd, a dokładniej kosz do przewożenia ciężarów umieszczany na grzbiecie zwierząt. Karmapa podkreślił, że termin ten nawiązuje do ciężaru odpowiedzialności, jaką jest w stanie przyjąć na siebie adept buddyzmu. Słoń jest w stanie udźwignąć większy ciężar niż osioł czy koza, powiedział Karmapa. Podobnie ludzie różnią się zdolnością do odpowiedzialności. W tradycji mahajany ta odpowiedzialność za innych jest głównym ogniwem motywującym do duchowej praktyki. Dzięki treningowi umysłu rozwijamy zdolność przejmowania się losem coraz to większej liczby istot. Pojazd hinajany to punkt wyjścia duchowego rozwoju, który uczy nas odpowiedzialności za własny los. Zaś ostatecznym celem tradycji mahajany jest przyjęcie odpowiedzialności za wszystkie istoty, które zobowiązujemy się doprowadzić do pełnego Przebudzenia. Zatem praktyka hinajany musi poprzedzać trening mahajany.

„Osiem strof o treningu umysłu” generalnie nazywany jest tekstem mahajany, ale samo jego studiowanie nie czyni nikogo jej adeptem. To zależy bowiem od osobistych pobudek, które każdy rozwija w swoim wnętrzu. Tam zatem odbywa się cały trening i tylko poprzez spojrzenie wewnątrz siebie jesteśmy w stanie ocenić, czy faktycznie potrafimy okiełznać nasz dziki, nieposkromiony umysł.

Jego Świątobliwość zakończył wykłady przekazem do praktyki Czenrezika i Buddhy Medycyny.

Oprócz 400 osób siedzących na widowni około 5 000 osób słuchało ich za pośrednictwem internetu, gdzie dostępne było tłumaczenie na język hiszpański, chiński, francuski, polski i niemiecki. Uwagę organizatorów zwrócił fakt, że dużo więcej odbiorców słuchało tłumaczenia hiszpańskiego niż angielskiego.

Treść tych wykładów Jego Świątobliwości wkrótce opublikujemy na stronie w sekcji Nauki.