Prezentacja Dziang Kandziuru i przemówienie Jego Świątobliwości Siedemnastego Karmapy podczas uroczystości
14 lutego 2016
Guru joga dla Szesnastego Karmapy: święto miłości i oddania
14 lutego 2016
14 lutego – Pawilon Mynlamu, Bodhgaja
Z prostego tronu, umieszczonego u stóp wielkiego posągu Buddhy Siakjamuniego, naturalnej wielkości posąg Szesnastego Karmapy, przyodziany w złote brokaty, zdobiony w smoki i kwiaty, z czarną Koroną Działania na głowie, spoglądał na dziesięciotysięczną rzeszę pielgrzymów, przybyłych, by uczcić Jego życie i działalność.
Wielu dygnitarzy i ważnych osobistości z Indii i innych krajów zgromadziło się z okazji tego szczególnego święta. Wśród nich byli czcigodni Rinpoczowie, uczeni Khenpo, członkowie bhutańskiej rodziny królewskiej, politycy, urzędnicy rządowi, naukowcy oraz tysiące mnichów, mniszek i świeckich ludzi, którzy w jakiś sposób doświadczyli związku z Szesnastym Karmapą. Goście ubrani byli w bogactwo swych narodowych strojów. Tybetańczycy mieli na sobie czuby, Bhutańczycy ubrali tradycyjne stroje w paski lub kratę, z długimi rękawami, a goście z Sikkimu kolorowe brokaty. Reprezentowane były wszystkie istniejące dziś tradycje dakpo kagju: drikung, drukpa i karma kamtsang. Na podium w Pawilonie Mynlamu, na specjalnym tronie, udekorowanym żółtym i czerwonym materiałem, ułożono ofiarne tormy i sztandary zwycięstwa. Po prawej stronie ustawiona została tsok torma zbudowana z czerwonych jabłek, wysoka na ponad 3,5 m, uwieńczona symbolami słońca, księżyca i Trzech Klejnotów.
O 9:30 dźwięk trąb oznajmił przybycie gościa honorowego, Jego Świątobliwości Drikunga Kjabgyna Cietsanga, którego na podium wprowadził Jego Świątobliwość Siedemnasty Karmapa. Obaj przywódcy duchowi podeszli do posągu Szesnastego Karmapy i złożyli kataki. Na środku podium, przy stole ustawiono cztery wygodne fotele, gdzie już wcześniej zasiedli Ich Eminencje Dziamgon Kongtrul Rinpocze i Gjaltsab Rinpocze. Obaj wstali na powitanie Jego Świątobliwości Drikunga Kjabgyna, któremu Gjalłang Karmapa wskazał miejsce honorowe. Uroczystości rozpoczęły się od ofiarowania tybetańskiej herbaty i słodkiego ryżu.
Całe wydarzenie prowadziło dwóch zapowiadających: Sierab Tharcin po tybetańsku i Ngydup Tsering po angielsku. Rozpoczęli od przypomnienia przepowiedni Buddhy Siakjamuniego z Samadhi Radża Sutry:
Dwa tysiące lat po moim odejściu
Nauki będą trwać w krainie ludzi o czerwonych twarzach,
Którzy zostaną uczniami Awalokity.
W tych zdegenerowanych dla Dharmy czasach
Pojawi się Bodhisattwa Ryk Lwa,
A imię Jego będzie Karmapa.
Osiągnie abhiszekę samadhi i poskromi istoty,
Dając im szczęście przez widzenie, słuchanie, wspomnienie i dotyk.
Pierwszym punktem programu była Pochwała Trzech Klejnotów wykonana przez mniszki z klasztoru Drupde Palmo Ciekji Dingkhang w Bhutanie. Następnie Karma Ciungjalpa, Sekretarz Generalny Biura Jego Świątobliwości Karmapy, odczytał list od doktora Pałana Ciamlinga, Czcigodnego Gubernatora Sikkimu, w którym ten napisał m.in:
Jesteśmy wszyscy świadomi szczególnego związku między Szesnastym Karmapą, a Sikkimem i jego mieszkańcami. Szesnasty Karmapa był wielkim mistrzem, który demonstrował intuicyjną mądrość, radość i miłość, a Jego współczujące działanie dla istot nie daje się opisać słowami i zdaniami. W rejonie Himalajów był tak wysoce szanowanym nauczycielem, że również mistrzowie innych tradycji udawali się do Niego po radę i pomoc. Słowa nie opiszą też oddania i wiary, jaką mieli dla Jego Świątobliwości mieszkańcy Sikkimu. Ta wiara i szacunek do dziś są obecne w sercach Sikkimczyków. Dlatego dzisiejsza uroczystość jest wspaniałym hołdem dla wielkiego Nauczyciela Dharmy, który dotknął tak wielu ludzi na całym świecie.
Przesłania oraz życzenia od Centralnej Tybetańskiej Administracji (CTA) odczytali następnie tybetańscy goście. Pani Dolma Gjari, Minister Spraw Wewnętrznych CTA, odczytała przesłanie od Jego Ekscelencji Lobsanga Senge, Premiera CTA, natomiast Przewodniczący Tybetańskiego Zgromadzenia Narodowego, pan Penpa Tsering, mówił o tym, jak Szesnasty Gjalłang Karmapa dokonywał wielu czynów dla buddyjskiej Dharmy na całym świecie. Wyraził nadzieję, że Siedemnasty Karmapa będzie mógł powrócić do klasztoru Rumtek założonego przez Szesnastego Karmapę oraz że zarówno Jego Świątobliwość Dalajlama jak i Gjalłang Karmapa razem powrócą do Tybetu. W uroczystościach wziął udział również pan Tempa Tsering, przedstawiciel Jego Świątobliwości Dalajlamy z Bureau of Tibet w Delhi.
Cześcią ceremonii upamiętnienia była prezentacja trzech specjalnych publikacji książkowych: nowego wydania Kandziuru w edycji Dziang, Sung Bum czyli dzieł zebranych Szesnastego Karmapy w języku tybetańskim oraz albumu Dharma King – the life of the 16th Karmapa in Images [Król Dharmy – życie Szesnastego Karmapy na fotografiach].
Po zaprezentowaniu Kandziuru swoje przemówienie wygłosił gość honorowy, Jego Świątobliwość Drikung Kjabgyn Cietsang. W swojej siedzibie w Dehra Dun Jego Świątobliwość utworzył liczne instytucje klasztorne, ośrodek wyższych studiów buddyjskich oraz bibliotekę Songtsen, w której przechowywane są zbiory rzadkich tekstów i która jest ważnym ośrodkiem studiów tybeto-himalajskich. Obecnie Jego Świątobliwość stara się zgromadzić wszystkie buddyjskie tradycje na corocznym spotkaniu modlitewnym w świętym buddyjskim miejscu w Śrawasti.
Mistrz Ceremonii stwierdził w swoim przemówieniu:
Między tradycjami drikung i karma kagju istnieją silne historyczne i święte więzi. Aby jeszcze bardziej wzmocnić te więzi, zaprosiliśmy Jego Świątobliwość Kjabgyna Cietsanga Rinpocze, aby przewodniczył dzisiejszym uroczystościom. I mimo, że jest bardzo zajęty, nieprzerwanie pracując dla pożytku Dharmy w ogóle, a w szczególności dla pożytku nauk kagju, z wielką życzliwością zgodził się zaszczycić nas swoją obecnością.
Jego Świątobliwość Drikung Kjabgyn Cietsang wyrecytował modlitwę o pomyślność ułożoną przez Goszira Gjaltsaba Rinpocze. Przyrównując całe dakpo kagju do harmonijnej rodziny, stwierdził, że między różnymi liniami przekazu buddyzmu tybetańskiego nie ma zasadniczo konfliktów. Krótko wspomniał swoje spotkania z Szesnastym Karmapą w Indiach, nauki, jakie od Niego otrzymał i wielką życzliwość Karmapy w stosunku do Niego. Ale sednem przemówenia było przesłanie o potrzebie współpracy między wszystkimi szkołami buddyzmu tybetańskiego.
Żyjemy już w XXI wieku, ale wciąż hołubimy stare przyzwyczajenia z czasów, gdy mieszkaliśmy w oddalonych rejonach. Mówiło się kiedyś, że w Tybecie każda dolina miała swojego lamę, a każdy lama miał własną tradycję. Ale w obecnych czasach powszechnej wymiany informacji, nawet jeśli mieszkamy w maleńkiej wiosce, to praktycznie każdy człowiek na świecie jest naszym sąsiadem. Tak więc my, Tybetańczycy, powinniśmy czuć się jak jedna wielka rodzina. Nadszedł czas, byśmy praktykowali wspólnie z przedstawicielami wszystkich tradycji. Jest bardzo ważne, byśmy mogli wspierać wszystkie linie przekazu i wszystkie tradycje na całym świecie. Dzisiaj jesteśmy tutaj wraz z przedstawicielami wszystkich linii dakpo kagju i to, że mogliśmy się tu zebrać jest owocem naszego samaja. Dzięki związkom samaja możemy wspólnie pracować i może to przynieść ogromny pożytek. Wszyscy mamy te same samaja i te same zobowiązania, dlatego moim pragnieniem jest, byśmy mogli razem pracować i propagować na całym świecie idee Szesnastego Karmapy oraz kontynuować Jego Działania.
Po oklaskach, jakie nastąpiły po Jego przemówieniu, Jego Świątobliwość ponownie zajął swoje miejsce, a w kolejnych punktach programu zaprezentowano dwie wyjątkowe publikacje.
Następnie Sekretarz Generalny Karma Ciungjalpa wyraził podziękowania w imieniu wszystkich obecnych. Przede wszystkim wyraził wdzięczność dla Jego Świątobliwości Drikunga Cietsanga za Jego światłą obecność i erudycję, dla organizatorów wydarzenia, bhutańskiej rodziny królewskiej, Jego Świątobliwości Czternastego Dalajlamy oraz dla Centralnej Tybetańskiej Administracji za ich nieprzerwane wsparcie dla Siedemnastego Karmapy, dla Poojy Bedi, która nadal wspiera żeński klasztor założony przez jej babcię Fredę Bedi, dla organizatorów i sponsorów z Sikkimu, Bhutanu, Ladakhu, Indii oraz innych krajów, i wreszcie dla rządu Indii za wsparcie udzielone Szesnastemu Karmapie i ciągłe wsparcie dla Siedemnastego Karmapy.
Szesnasty Karmapa bardzo wspierał kulturę tybetańską, a w szczególności upodobał sobie tradycyjną tybetańską operę, która łączy w sobie taniec i śpiew. Dlatego też pięknym akcentem na zakończenie porannych uroczystości było lhamo czyli przedstawienie opery tybetańskiej w wykonaniu Tybetańskiego Instytutu Sztuk Scenicznych (TIPA) z Dharamsali. Artyści żywiołowo wykonali tradycyjną pieśń i taniec pt. Taszi Ciotsam. Śpiewanie przerywali okrzykami taszi delek (wszystkiego dobrego) i lhagjal lo (zwycięstwo bogom), a w powietrze wyrzucono tradycyjny ciemar. Na koniec wykonali w jednym rzędzie taniec zakończony radosnym okrzykiem taszi szio (oby wszyscy byli szczęśliwi).
W ten sposób radośnie i pomyślnie zakończono poranny program.
Wśród pozostałych znamienitych gości obchodów upamiętnienia Szesnastego Karmapy znaleźli się: Eminencje Surmang Garłang Rinpocze, Kjabdzie Ajang Rinpocze, Kjabdzie Thrangu Rinpocze, Kjabdzie Dordzong Rinpocze, Ontul Rinpocze, Gjalpo Rinpocze, Drikung Gjalse, Bardor Tulku, Ringu Tulku, Ngeden Tulku, Jodrak Tulku, Khenpo Karthar Rinpocze, Lama Tenpa Gjaltsen; Członkowie bhutańskiej rodziny królewskiej: Jab Drasiok Ugjen, Jum Thudzi Zangmo; Rani Disket Łangmo z Ladakhu; Sri Ratan Sanjay DIG, Sri Suran Chettri SP Sikkim, pan Justice S. Wangdi, pan Taszi Densapa, szef Instytutu Tybetologii w Gangtoku oraz były sekretarz rządu Sikkimu, pan Kunzang Sierab, pani Pooja Bedi, dr Raj Kotwal, Sri Kumar Ravi DM, pan Tenzin Cienji, pan Sonam Topden, pan Dilip Kumar, dyrektor generalny lotniska w Gai oraz pan Sonam Damdul, były przedstawiciel kagju w Tybetańskim Zgromadzeniu Narodowym.
