Wiersz jubileuszowy

Wiersz dedykowany Pierwszemu Karmapie, napisany w 2010 roku w dziewięćsetną rocznicę jego urodzin i opublikowany w Karmapa: 900-lecie:

Niczym nektar wypływający ze źródła na ośnieżonym szczycie góry,
z najwyższej krainy, hen wysoko ponad nami,
z niepohamowaną siłą i głęboką spontaniczną tęsknotą,
kropla po kropli, czystej i nieskalanej,
przebyłeś góry i równiny setek miesięcy i lat,
spływając w dół, w dół na ziemię naszych nadziei.

Czerpiąc z głębokich życzeń, pielęgnowanych w strumieniu wielu żywotów,
z niedostępnego nam miejsca, karmiłeś nas i ogrzewałeś.
Od tamtej pory delikatne młode kłącza szlachetnych umysłów
wypuściły liście i obfitują w owoce
a ziemia, niegdyś jałowa, tętni turkusowozielonym życiem.

 

Ryk śnieżnego lwa rozbrzmiewający na szczycie białej góry,
porywa rześkie płatki śniegu do wirującego tańca.
Gdy pojawiłeś się w roku sto dziesiątym,
Zabrzmiał lwi ryk Twego królewskiego imienia,
roztaczając bezmierny przepych i niezrównane błogosławieństwo.
Przez dziewięćset lat, dzień i noc,
poruszał pełne wiary serca, przerywał otępiały sen
i uspokajał fale myśli mącące wody umysłu.

 

Wystarczy, że jesteś, a śmiało stawiamy czoło groźnym obliczom samsarycznego morza.
Wystarczy, że jesteś, a wiemy, że to cierpienie ma swój kres.
Cichnie płacz towarzyszący narodzinom i śmierci.
Twoje czyny stapiają się z niebem,
granatowym, jak Twa promienna korona.
Twe wielkie serce, jak wspaniała mandala wiatru,
nieustannie porusza ten świat.

 

Karmapo, Ty, Który Działasz,
ja jestem wszystkim, co masz, Ty jesteś wszystkim, co mam.

 

Dharamsala, rok 2010

Przekład: BS