Król Dharmy. Życie Szesnastego Karmapy na fotografiach – prezentacja książki
14 lutego 2016
Prezentacja Dziang Kandziuru i przemówienie Jego Świątobliwości Siedemnastego Karmapy podczas uroczystości
14 lutego 2016
14 lutego 2016 – Pawilon Mynlamu, Bodhgaja
Podczas ceremonii upamiętnienia Szesnastego Gjalłanga Karmapy Rangdziunga Rigpe Dordże, zaprezentowano trzy tomy Jego dzieł zebranych. Wydane łącznie przez Tshurpu Labrang i Amnye Machen Institute, książki te są niezwykle ważną częścią linii przekazu karma kamtsang i kontynuują tradycję gromadzenia słów Karmapów, by były bardziej dostępne dla odbiorców.
Tomy dzieł zebranych zostały pięknie wydane. Ich okładki, początki rozdziałów oraz nagłówki świecą się na złoto. Trzy tomy, po ponad 300 stron każdy, zawierają cały przekrój prac, w tym zapis przekazów, jakie otrzymał Szesnasty Karmapa – abhiszek, lungów, komentarzy i nauk; listy rozpoznające tulku; modlitwy o szybki powrót nauczycieli, którzy odeszli; porady jakich udzielał; zasady, regulaminy i plany zajęć szkół klasztornych (siedra); historie życia napisane przez inne osoby oraz o charakterze autobiograficznym; Jego własne utwory, w tym piękną, profetyczną poezję.
Główną osobą odpowiedzialną za ten projekt był historyk Taszi Tsering, założyciel Instytutu Amnye Machen, którego rodzina ma długi związek z tradycją karma kamtsang. Przez ponad trzydzieści lat, począwszy od jego pobytu w klasztorze Rumtek (siedzibie Szesnastego Karmapy w Sikkimie), Taszi Tsering zbierał teksty napisane przez Szesnastego Karmapę i był ich głównym redaktorem.
W przedmowie do trzech tomów, zamieszczonej w pierwszym z nich, Siedemnasty Gjalłang Karmapa wyraził podziękowanie dla wielkiego wkładu Tasziego Tseringa, pisząc, że na początku, w środku i na końcu ze szczerą wiarą i oddaniem dla Szesnastego Karmapy pracował niezmordowanie nad skompletowaniem tych ksiąg, prowadząc swoje szczegółowe badania. Miał przy tym rozległą wizję i korzystał ze swojej wiedzy historycznej na temat sukcesji władców i początków Dharmy w Tybecie.
Jego Świątobliwość krótko opisał historię powstania tej kolekcji dzieł. W 2000 roku, po swoim przybyciu do Indii, najpierw rozmawiał z Dzogczenem Pynlopem Rinpocze o pomyśle zebrania słów Szesnastego Karmapy. Pynlop Rinpocze zaoferował swoją pomoc przy projekcie, dał Karmapie wszystkie teksty, które sam zgromadził, a następnie pracował razem z Taszim Tseringiem. W 2013 roku podjęto decyzję, by zorganizować niniejszą uroczystość upamiętnienia i wydanie dzieł zebranych stało się najwyższym priorytetem. Tak więc zintensyfikowano poszukiwania tekstów autorstwa Szesnastego Karmapy zarówno w Tybecie, jak i na Wschodzie i Zachodzie. Jego Świątobliwość zauważył, że wciąż pozostają w Tybecie i innych miejscach teksty do odkrycia, więc w przyszłości zostanie wydany jeszcze czwarty tom.
Karmapa podziękował osobom, które udzielały pomocy przy zbieraniu i publikowaniu kolekcji, wymieniając Tai Situ Rinpocze, Goszira Gjaltsaba Rinpocze, Dzogczena Pynlopa Rinpocze, Sangje Njenpę Rinpocze, Surmanga Garłanga Rinpocze, Thrangu Rinpocze i Diljaka Drupyna Rinpocze. Wszyscy Oni znali Szesnastego Karmapę i byli świadkami aktywności Jego ciała, mowy i umysłu. Jego Świątobliwość podziękował także innym organizacjom i swoim pracownikom za przygotowanie tomów.
Gjalłang Karmapa przytoczył „historie życia mistrzów z przeszłości, którzy, nie zważając na własne życie, najpierw poszukiwali Dharmy, następnie praktykowali ją dzień i noc bez przerwy, by ostatecznie poświęcić się osiągnięciu zarówno własnego szczęścia, jak i dla pożytku innych. Uczniowie Karmapy powinni mieć świadomość, że te historie należy wpleść we własne doświadczenie i dlatego należy je cenić i darzyć wielką wiarą i szacunkiem. Aby teksty nie pokryły się warstwami kurzu, należy czytać je wciąż od nowa i zrozmieć ich znaczenie. Jest niezwykle ważne, aby dzieła Szesnastego Karmapy stały się metodą osiągnięcia poziomu niezniszczalnego szczęścia.”
Jego Świątobliwość zakończył swą przedmowę życzeniem, aby „Wszyscy, którzy mają związek z Szesnastym Karmapą, wciąż byli w Jego opiece. Oby rozpoznali wszystko, co czynił jako doskonałe, utrzymywali to, czego nauczał jako prawdziwe i złączyli swój umysł z Jego, łatwo osiagając dzięki temu poziom lamy, który przenika wszędzie.”
Podczas ceremonii 14 lutego prezentacji dzieł zebranych dokonał Khenpo Kelsang Njima z klasztoru Rumtek. Powitawszy wszystkich serdecznie, opisał Szesnastego Karmapę jako świetlistą perłę i stwierdził, że te nowe publikacje sprawiają, że aktywność Karmapy staje się naszą rzeczywistością. Podsumował historię opisaną przez Siedemnastego Karmapę, dodając, że kolekcja jest ozdobą wielkiej mądrości Karmapy. Jako przykład tego Khenpo Kelsang Njima zacytował profetyczną pieśń Szesnastego Karmapy, napisaną, gdy ten odwiedzał Situ Rinpocze w klasztorze Palpung w 1940 roku:
Nie teraz, lecz w odległe jutro, zostanie zdecydowane.
Zarówno sęp, jak i ja wiemy dokąd mamy się udać.
Sęp wzlatuje w głębię przestrzeni;
A my, ludzie, nie pozostajemy tutaj, ale ruszamy do Indii.
Pośród wszystkich Jego aktywności – stwierdził Khenpo – słowa i nauki Szesnastego Karmapy są Jego największymi dziełami. Jak powiedział Buddha, nie mogę zmyć negatywnych uczynków moimi rękoma, ani przenieść mojego urzeczywistnienia na innych; tylko nauczając Dharmy prowadzę istoty do spokoju. W innej z sutr strumień nauk przyrównany jest do strumienia nektaru, który płynie od nauczycieli lub do księżyca, który świeci jasno na niebie. W katalogu Dzieł zebranych Ósmego Karmapy Mikjo Dordże powiedziane jest, że zebranie ustnych nauk i zachowanie ich jest jednym z największych darów, jakie możemy dać.
Stan Buddhy osiąga się faktycznie przez połączenie pustości i współczucia – zauważył Khenpo – co jest możliwe dzięki naukom. Aby mogli to zrobić zwykli ludzie, nauki należy spisać. Podobnie jak zebrano i zapisano słowa Buddhy, tak też należy zebrać słowa nauczyciela. Jest to wspaniałym sposobem szerzenia nauk i przedłużenia działalności Szesnastego Karmapy.
Tak jak gdy nauczał Buddha – wyjaśnił Khenpo – kilka słów Dharmy ceniono bardziej niż życie, tak wielcy mistrzowie przeszłości poszukiwali Dharmy, nie zważając na własne życie, praktykowali ją gorliwie, aż wreszcie osiągnęli możliwość przynoszenia pożytku sobie i innym. Bardzo ważne jest zachowanie słów Buddhy, przez gromadzenie ich w jednym miejscu i zapewnienie możliwości czytania ich wciąż od nowa, tak by urzeczywistnione zostało ich znaczenie.
Khenpo Kelsang Njima zakończył prezentację podziękowaniem wszystkim tym, którzy pomagali w wydaniu dzieł zebranych Szesnastego Karmapy i wyrażeniem życzenia, aby wielcy lamowie żyli długo jak niezniszczalna wadżra i aby wszystkie istoty cieszyły się wielkim szczęściem.