26 grudnia 2022 – Sziedra Bokar Ybar Cime Ling

Rankiem 26 grudnia 2022 Jego Eminencja Gjaltsab Rinpocze przybył do sziedry Bokar, aby dać lung (przekaz tekstu) do Dzieł zebranych Gampopy.

Chociaż debaty na Kagju Guncie trwały już cztery dni, wszyscy mnisi oczekiwali przybycia tego niezwykłego gościa. Od wczesnego świtu ponad 1300 mnichów z jedenastu sziedr kagju uformowało rzędy po obu stronach drogi prowadzącej przez ogród do wspaniałej świątyni, i spokojnie oczekiwali przybycia Rinpoczego.

Wyrazem wielkiego szacunku dla Rinpoczego był wspaniały, złoty orszak. Wraz z Jangsi Kjabdzie Bokarem Rinpocze i Khencienem Donjo Rinpocze mnisi w pełnych szatach Dharmy i tradycyjnych czerwonych czapkach kagju przyjęli dostojnego gościa i poprowadzili go pod złotym parasolem do głównej świątyni. Na czele procesji szli mnisi z kadzidłem i kolorowymi sztandarami, za nimi podążali muzycy grający na gjalingach, talerzach i bębnach.

Wkrótce po przybyciu Rinpoczego wszyscy usiedli w głównej świątyni i oczekiwali na przekaz tekstu Dzieł zebranych Gampopy, wielkiego ojca linii dakpo kagju.

Jego Eminencja usiadł na centralnie umieszczonym tronie, pod wielkim złotym posągiem Buddhy. Tron Kjabdzie Bokara Rinpoczego stał po lewej, a Khenciena Donjo Rinpoczego po prawej. Pozostali rinpoczowie, tulku i khenpo również usiedli na scenie, przyozdobionej girlandami nagietków. Wszystkim zaserwowano herbatę i ryż na słodko, po czym ofiarowano mandalę, by poprosić o nauki. Następnie, jako wstęp do przekazu tekstu, Jego Eminencja Gjaltsab Rinpocze wygłosił inspirujący wykład:

Dharma, którą obecnie omawiamy, to Dzieła zebrane mistrza Gampopy. Kiedy Bhagawan Buddha przebywał na Górze Sępa w mieście Radżagryha, autor tychże dzieł, Gampopa, był świeckim młodym człowiekiem o imieniu Czandraprabha. Na jego prośbę Buddha nauczał Sutry króla samadhi właśnie na Górze Sępa. W trakcie tych nauk Buddha przepowiedział, że w przyszłości, kiedy nauki będą wypaczane, Czandraprabha odrodzi się i zostanie mnichem-lekarzem. Będzie wówczas podtrzymywał i szerzył nauki Sutry króla Samadhi. Spośród obecnych wówczas niezliczonych bodhisattwów, pięciuset ślubowało, że będą towarzyszami mnicha-lekarza. Bhagawan pobłogosławił im i rzekł: „A więc będziecie mu towarzyszyć i go wspierać”.

Gampopa miał pięciuset uczniów, będących mahasiddhami, w tym Karmapę Dusuma Khjenpę, Drogyna Pakmodrupę, Saltonga Sziogoma i Baroma Darmę Łangciuka. Potrafił też dokonywać cudów. Miał też szesnaście tysięcy innych uczniów, którzy rozwinęli medytację. Nauczał ich znaczenia mahamudry i Sutry króla samadhi. Między naukami Buddhy i Gampopy nie było absolutnie żadnej różnicy. Co więcej, w okresie ostatnich pięciuset lat trwania nauk Buddhy nie wszyscy uczniowie mają te same zdolności. Mają różne intencje i negatywne stany umysłu do porzucenia, więc Gampopa nauczał zgodnie ze strumieniem umysłu każdego z nich. Chociaż pod kątem znaczenia jego nauki nie różnią się od nauk Buddhy, to sposób, w jaki je wyraził, przyniósł więcej pożytku i jego działania szerzyły się wszem i wobec.

Teksty Dzieł zebranych Gampopy przekazywane były w nieprzerwanej linii od czasów ich autora przez jego uczniów, jak choćby Dzie Gompę Tsultrima Njingpo, i ten przekaz zachował się do naszych czasów bez uszczerbku. Ja otrzymałem go w całości od Szesnastego Karmapy Rangdziunga Rigpe Dordże. Udzielił go dawno temu w Rumteku. Gdy mówimy o przekazie, oznacza to, że po wygłoszeniu tych nauk przez Buddhę, były one obecne w strumieniu umysłów wielkich bodhisattwów i arhatów. Następnie przekazywano je aż pojawił się Gampopa. On je ponownie przekazał, a kontinuum jego błogosławieństw, aktywności i mocy weszło w strumienie umysłów jego uczniów, gdy usłyszeli nauki. Zaś kiedy oni ich nauczali, moc aktywności towarzyszyła słowom.

Kiedy otrzymałem ten przekaz, słowa Karmapy Rigpe Dordże weszły przez moje uszy, a kontinuum ich dźwięku jest w mym umyśle. Choć nie jest to dźwięk słyszany przez moje uszy, przejawia się jako wyobrażenie dźwięku. Kiedy przejawia się jako wyobrażenie uniwersalnego dźwięku, wówczas, jak mówimy w naukach o epistemologii, pojawia się słowo „uniwersalny” oraz byt uniwersalny, a w umyśle tworzą się i pozostają ślady. Towarzyszą im błogosławieństwa Buddhy, błogosławieństwa Gampopy oraz bodhiczitta, błogosławieństwa i moc działań Karmapy Rigpe Dordże. Dzięki tej mocy przekaz staje się również przyczyną osiągnięcia stanu Buddhy i jest częścią niesplamionej ścieżki.

Kiedy będę recytował teksty, ich kontinuum wejdzie przez waszą świadomość ucha do strumienia umysłu i pozostanie tam niezmienione. A kiedy wy dacie ten przekaz komuś innemu, kontinuum błogosławieństw wejdzie przez ich świadomość ucha i przez szóstą mentalną świadomość, aby osiąść w postaci śladów w ich podstawowej świadomości. W ten sposób kontinuum przekazu zostaje podtrzymane. Przynosi to wielki pożytek.

Gjalłang Karmapa zaznaczył, że przekaz Dzieł zebranych Gampopy musi być nadal udzielany i poprosił mnie, bym to zrobił w ramach Guncie. Podążam więc za jego wskazaniami. Możliwość szerzenia go w ten sposób jest niezwykle pożyteczna. Jest to bardzo rzadki przekaz, podobnie jak przekaz Stu tysięcy pieśni Milarepy. W dzisiejszych czasach mało osób jest tym zainteresowanych, więc przekaz jest rzadkością. Jeżeli przekaz Dzieł zebranych Gampopy może być nadal propagowany, będzie to bardzo korzystne. Więc wysłuchajcie go i również bądźcie w stanie udzielać go innym.

Zbiór tekstów Gampopy jest obszerny, a jego przeczytanie zajmuje wiele dni. Rinpocze zapowiedział czytanie tych bezcennych dzieł przez piętnaście lub więcej dni przed zgromadzeniem mnichów. Pośród nich znajdują się biografie Tilopy, Naropy, Marpy i Milarepy oraz wskazówki udzielone przez Gampopę najbliższym uczniom. Większość tekstów dotyczy Sześciu Jog Naropy; jest tam też abhiszeka i praktyki Wadżra Warahi, głównego bóstwa linii karma kagju. Ponadto, znajdziemy wśród nich wiele instrukcji dotyczących sutr i tantr, mahamudry, pieśni urzeczywistnienia oraz wskazówki do Etapów na ścieżce (Lamrim). Lung obejmie najsłynniejsze dzieła Gampopy, tj. Ozdobę drogocennego wyzwolenia i Drogocenny wieniec najwyższej ścieżki oraz ważne, lecz mniej znane, jak chociażby Odpowiedzi na pytania Dusuma Khjenpy czy Słoneczne światło pism.

Jako część zimowego zgromadzenia mnichów kagju, przekaz tekstów jest odpowiednio dopasowany do pozostałych aktywności. Pobudka jest o 5:30. Od 6:00 do 7:00 mnisi uczą się tekstów na pamięć. Lung rozpoczyna się o 8:00 i trwa do południa, z przerwą od 9:30 do 10:00. Czas na debaty to godzina 14:00-15:00, po czym od 15:00 do 18:00 jest pora na naukę własną. Następnie, z przerwą na kolację i krótką przerwą na herbatę, od 18:00 do 22:30 odbywają się ponownie debaty. Ale zdarza się, że ciągną się one długo w noc.

W tradycji buddyzmu tybetańskiego ustny przekaz, czyli lung, jest bardzo ważnym sposobem utrzymania linii przekazu tekstu. Jest to jeden z trzech sposobów przekazywania nauk w buddyzmie wadżrajany. Pierwszym jest abhiszeka, czyli po tybetańsku łang (dbang), będąca inicjacją do praktyki tantrycznej, drugi to właśnie lung (lung), czyli ustny przekaz – słowne uprawnienie kogoś do czytania i studiowania danego tekstu, zaś trzecim sposobem jest thri (khrid), czyli objaśnienia tekstu uczniom przez nauczyciela.

W czasie ustnego przekazu tekst jest odczytywany przez nauczyciela, który sam otrzymał go w identyczny sposób. Dzięki temu linia trwa nieprzerwana.