Dwunasty Karmapa Dziangciub Dordże (1703–1732)

Dwunasty Karmapa na thance z kolekcji klasztoru Palpung

Dziangciub Dordże nadal doświadczał warunków niesprzyjających jego linii, więc włożył wiele trudu, by zacieśnić więź z jej innymi największymi lamami. Z wielką troską dbał o swego głównego ucznia, Ósmego Tai Situ Rinpoczego (1700–1774), któremu później w uznaniu dla ogromnej erudycji nadano tytuł Situ Pancien. Ósmy Situpa był wielkim patronem sztuki, a także płodnym uczonym, który w klasztorze Derge w Khamie opracował i nadzorował druk Kangjuru (sutr) i Tengjuru (komentarzy do sutr) z wyrytych drewnianych klocków.

Dwunasty Karmapa, zabierając ze sobą głównego ucznia Situ Panciena, Ósmego Szamarpę i Siódmego Goszira Gjaltsaba Rinpoczego, wybrał się na pielgrzymkę do Nepalu i Indii. Dotarłszy do doliny Katmandu, został z honorami przywitany przez króla Nepalu. W trakcie wizyty Karmapy kraj ten nawiedziła groźna epidemia, więc poproszono go o jej zażegnanie. Dziangciub Dordże odprawił ceremonię Awalokiteśwary, po której epidemia faktycznie ustała, a król wyraził mu swą wdzięczność. W tym samym czasie Situ Pancien, uczony w sanskrycie, posługując się tym językiem, odbył debatę z lmiejscowymi panditami. Spędziwszy pewien czas na nauczaniu Dharmy w Nepalu, Karmapa wraz ze świtą kontynuował swoją pielgrzymkę, odwiedzając święte dla buddyzmu miejsca w Indiach.