Trzeci Karmapa Rangdziung Dordże (1284–1339)

Szósty Karmapa na thance z kolekcji klasztoru Palpung

Mówi się, że Dharma przejawia się na dwa sposoby: w formie słów zawartych w tekstach i jako urzeczywistnienie powstałe w umyśle istot. W obu przypadkach Trzeci Karmapa osiągnął wspaniałe rezultaty, pisząc ważne komentarze do nauk i przeznaczając fundusze na inne prace piśmiennicze, a także dzięki duchowym osiągnięciom swoich uczniów. Ogólnie mówiąc, wielkość uczniów świadczy o wielkości nauczyciela, a liczba uczniów Randziunga Dordże, którzy osiągnęli siddhi, czyli oznaki urzeczywistnienia, doszła do osiemdziesięciu.

Natomiast w przypadku Dharmy przejawiającej się w formie tekstów, Rangdziung Dordże aktywnie wspierał ówczesny ruch gromadzenia i opracowywania kanonu buddyjskiego. W latach trzydziestych XIV wieku, pomiędzy dwiema podróżami na dwór cesarzy chińskich, Trzeci Karmapa zamówił i pokrył koszta materiałów do opracowania całego kanonicznego zbioru indyjskich komentarzy, znanego jako Tengjur. Zamówiona przez niego edycja była ręcznie pisana w złocie i srebrze Nazywano ją „złotym Tengjurem” i prawdopodobnie była pierwszym egzemplarzem kanonu komentarzy w Tybecie wydanym w złocie. Rangdziung Dordże sam również był płodnym autorem. Napisał Sto żywotów Nauczyciela, wielkie dzieło literackie przedstawiające sto wcześniejszych odrodzeń Buddhy. Przed pojawieniem się tego inspirującego dzieła najdłuższe wyliczenia przeszłych żywotów Siakjamuniego kończyły się na 34, gdyż o pozostałych 66 z czasem zapomniano.