Audiencja dla wolontariuszy Mynlamu

1 marca 2018 – klasztor Tergar, Bodhgaja

Bez nich Mynlamu by nie było. A w każdym razie nie przebiegałby tak gładko i w tak dobrze zorganizowany sposób. Być może często tego nie doceniamy. Pomagają we wszystkim, od mycia naczyń po rozprowadzanie darów. To oni wskazują nam właściwe sektory, są technikami, tłumaczami, fotografami i reporterami. Gurusewaka – w sanskrycie „ofiarujący służbę Nauczycielowi”. W czasie obecnego, 35. Mynlamu, jest ich około trzystu.

Nie są wprawdzie jedyni, ale są wyjątkowi, gdyż wszyscy są rzeczywiście wolontariuszami, którzy poświęcają swój czas i energię, by pomóc rok rocznie powstać temu wielkiemu obozowisku pomyślności, jakim jest Mynlam. Jedną szczególną dla nich chwilą jest z pewnością audiencja u Jego Świątobliwości Karmapy (a w tym roku u Jego Eminencji Gjaltsaba Rinpocze).

Ich praca trwa cały dzień, a dla niektórych, na przykład przygotowujących scenę na wydarzenia kolejnego dnia, jest to czasami praca do wczesnych godzin porannych. Jego Świątobliwość, w specjalnie nagranym przesłaniu wideo, chwalił ich za trud, którego nie szczędzą dniem i nocą.

Każda grupa wolontariuszy ma swoich koordynatorów, którzy wraz z innymi starszymi stażem wolontariuszami, khenpo, Rinpoczami i głównymi nauczycielami tworzą komitet. Komunikują się bezpośrednio z Jego Świątobliwością, otrzymują od niego instrukcje i informują go o postępie prac. Do tej grupy należy zaledwie około 70 osób, którzy z Jego Świątobliwością pracują od dawna.

Prócz gurusewaka, jest jeszcze jedna grupa ofiarujących swą służbę podczas Mynlamu. Nazywa się ich dharmapalami – „opiekunami Nauk”, którzy działają praktycznie niezależnie od gurusewaka. Studiujący wadżrajanę z pewnością znają dharmapale jako rodzaj istot, które zostały ujarzmione i mają obowiązek pomocy i ochrony buddyzmu i uczniów. Podczas Mynlamu dharmapalowie pełnią podobną funkcję, pracują w ochronie, przede wszystkim przy wejściu do pawilonu, choć wewnątrz również.

Dharmapalów jest 60-70. „Czujemy się wyróżnieni, że możemy pracować dla Jego Świątobliwości Karmapy. Odczuwamy jego błogosławieństwo. Możemy poznać tak wielu ludzi, z tylu krajów. To dla nas wspaniała okazja”.

Wszyscy dharmapalowie są z Wioski Dzieci Tybetańskich (TCV) z Dharamsali. Tybetańskie szkoły zostały pierwotnie założone przez siostrę Jego Świątobliwości Dalajlamy po jego ucieczce z Tybetu, kiedy okazało się, że wśród dzieci w obozach dla uchodźców jest duża umieralność.

Należy również tutaj wymienić wolontariuszy, którzy pracują przy innych projektach, związanych z Mynlamem, na przykład w bezpłatnej przychodni, klinice weterynaryjnej czy w kuchni polowej.