Jego Świątobliwość Karmapa powraca do swej europejskiej siedziby

28 maja 2014 r., Instytut Kamalaszila, Niemcy

Tuż po godzinie szesnastej Siedemnasty Karmapa Ogjen Trinle Dordże przybył do swej europejskiej siedziby, Instytutu Buddyjskiego Kamalaszila w Langenfeld w zachodnich Niemczech, niedaleko Bonn. Ta chwila kończyła okres trzydziestu czterech lat oczekiwań na powrót Karmapy i spełnienie nadziei i modlitw Jego europejskich uczniów.

Ośrodek Kamalaszila powstał na prośbę Szesnastego Karmapy Rangdziunga Rigpi Dordże. Polecił on swoim niemieckim uczniom założenie sziedry (uczelni buddyjskiej), w której będzie można studiować buddyjską filozofię i wykonywać praktyki buddyjskie w tradycji karma kagju.

Konwój Jego Świątobliwości zatrzymał się przy lokalnym kościele, u podnóża wzgórza wznoszącego się w pobliżu Instytutu, umożliwiając mu przejście ostatnich stu metrów drogi. Towarzyszyła mu tradycyjna „złota procesja” witająca wysokich rangą lamów. Na czele szedł mnich z katakiem i mnisi niosący kadzidła. Za nimi szedł Karmapa, pod osłoną złotego parasola symbolizującego zarówno Jego status jak i ochronną moc Dharmy, która oddala „palący żar” cyklu narodzin i śmierci. Za nim podążali mnisi i mniszki – niektórzy bili w bębny, inni grali na białych muszlach i trąbkach tybetańskich, a jeszcze inni nieśli sztandary pomyślności i olbrzymie niebiesko-żółte flagi Karmapy. Po obu stronach drogi stały setki witających go ludzi, w tym katoliccy mieszkańcy Langenfeld.

Druga część oficjalnego powitania miała miejsce w sali świątynnej. Przybyli goście – Rinpoczowie, mnisi, mniszki i świeccy – ofiarowali modlitwy oraz tradycyjną mandalę i symbole przebudzonego Ciała, Mowy i Umysłu. Po nich nastąpił tradycyjny poczęstunek składający się ze słodkiego ryżu i tybetańskiej herbaty.

Horst Rauprich, prezydent Niemieckiej Społeczności Karma Kagju, ze wzruszeniem opowiedział o tym, jak Szesnasty Karmapa powierzył swym uczniom zadanie budowy Buddyjskiego Instytutu Kamalaszila. Teraz przyszedł czas, by przekazać własność Instytutu „lotosowym stopom” Karmapy, by „wspierał Jego aktywność Buddhy w tej części świata”. Następnie Horst i Lama Kelzang Łangi ofiarowali Jego Świątobliwości czerwoną księgę, w której zapisano historię Instytutu Kamalaszila.

Jego Świątobliwość wyraził swą wielką radość z wizyty w Europie i w Kamalaszila i wyjaśnił, że zamierza kontynuować pracę swojego poprzednika, Szesnastego Karmapy, który „był jednym z najważniejszych lamów w procesie propagowania buddyzmu tybetańskiego na Zachodzie” i stworzył silną dharmiczną więź i więź przyjaźni ze swoimi uczniami.

„Chciałbym bardzo” – powiedział Karmapa – „odbudować tę więź i sprawić, by w przyszłości stała się bardziej stabilna i silniejsza… Odkąd skończyłem siedem lat, opowiadano mi o tym ośrodku i czekało tu na mnie wielu przyjaciół. Czekaliśmy długo i w końcu mogłem tu przyjechać.”

Jego Świątobliwość spojrzał na swych europejskich uczniów, których twarze promieniały szczęściem. Karmapa powrócił.