Bodhgaja, 16 stycznia 2024

Po dwóch dniach poświęconych naukom na temat Modlitwy dobrych życzeń Maitrei trzeciego dnia Guru Wadżradhara Kenting Tai Situ Rinpocze poprowadził świętą Ceremonię Czerwonej Korony i udzielił zgromadzonym na 38. Mynlamie Kagju abhiszeki Maitrei.

Przed ceremonią odczytano tekst Dziamgona Kongtrula Lodro Thaje na temat pochodzenia i znaczenia Czerwonej Korony:

Korona, której widzenie przynosi wyzwolenie

Om swasti! Pożytki płynące z zobaczenia Czerwonej Korony, Której Widzenie Przynosi Wyzwolenie, zostaną tu pokrótce objaśnione dla wszystkich zgromadzonych na tę szczególną okazję, dla tych obdarzonych wielkim oddaniem i zasługą, a przede wszystkim dla hojnych darczyńców.

Udanawarga mówi:

Mądrzy tego świata

bardzo pilnują oddania i mądrości.

Jako że one są największym skarbem,

odrzucają wszelkie inne bogactwa.

Dlatego, w celu wzmocnienia oddania, będącego największym ze skarbów, które wyzwala się poprzez słyszenie o drogocennych właściwościach, oraz zdobycia mądrości, wyłaniającej się ze zrozumienia prawdy, zostanie tu przedstawiony krótki opis.

Wszyscy Buddhowie posiadają zręczne środki i są pełni wielkiego współczucia. Dlatego z nieuwarunkowanej dharmadhatu przyjmują formę sambhogakai. Za pomocą licznych emanacji sambhogakai – rozmaitych form, krain Buddhów, ozdób, pięknych przedmiotów, tronów i przejawień – przynoszą pożytek niezliczonym istotom.

Ponadto, w nieczystych krainach manifestują się jako stworzone, inkarnowane i najwznioślejsze aspekty nirmanakai. Zgodnie z fizycznymi, słownymi i umysłowymi predyspozycjami istot, przejawiają się jako fizyczne manifestacje, wypowiedziane lub zapisane słowa i mentalne urzeczywistnienia, a także emanacje właściwości i aktywności Buddhy. Czynią to, aby wprowadzić istoty na ścieżkę prowadzącą do wyższych sfer i do wyzwolenia.  

Co więcej, przestrzeń nie ma granic, a istoty są niezliczone. Tym wszystkim istotom na każdym atomie pojawia się tyle światów, ile jest atomów, a w tych światach Buddhowie manifestują rozmaite sposoby nauczania. W pewnych światach przejawiają się pod postacią Buddhów, bodhisattwów, śrawaków i pratjekabuddhów, zaś w innych tylko jako jeden z tych aspektów, nauczając Dharmy za pomocą mowy i symboli. W jeszcze innych światach emanują jako riszi (mędrcy), bramini, Brahma lub czakrawartinowie (uniwersalni monarchowie) i w ten sposób nauczają istoty. Są światy, w których Buddhowie okiełznują istoty za pomocą promieni światła, bądź takie, gdzie dzieje się to przez otwieranie i zamykanie się kwiatów lotosu lub palenie kadzideł. Sutry nauczają o takich i niezliczonych innych metodach.

Można to pokazać na przykładzie bodhisattwy Awalokiteśwary i jego przebudzonych działań. W każdym porze jego ciała znajdują się niezliczone krainy Buddhów w różnych formach, rozmiarach i układach. Również sam Awalokiteśwara manifestuje się w niepoliczonych postaciach. W świecie demonicznych rakszasi przejawił się jako Balaha – król koni, a pośród żyjących w ziemi robaków jako król pszczół. Wszystko po to, by nauczać istoty za pomocą znanych im sposobów komunikacji. Naucza się, że Awalokiteśwara przyjął niezliczone emanacje, by prowadzić istoty.  

W Indiach Buddhowie pojawiali się jako urzeczywistnieni siddhowie o cudownych mocach, śpiewający pieśni urzeczywistnienia i wyzwalający niezliczone istoty dzięki rozmaitym manifestacjom swego urzeczywistnienia. W Tybecie pojawili się jako trzech królów Dharmy, ich królowe, książęta, księżniczki, ministrowie i inne inkarnowane nirmanakaje, Dzioło Śakjamuni i inne formy nirmanakai, a także jako dawni i obecni pandici, siddhowie i duchowi nauczyciele wszystkich tradycji. Pod tymi postaciami przynosili i przynoszą ogromny pożytek naukom i istotom.  

O pochodzeniu szczególnej tradycji przynoszenia pożytku istotom poprzez noszenie korony nauczał wielki mistrz Padmasambhawa z Oddijany, drugi Buddha. Głosił, że nieskończony pożytek odnoszą zarówno ci, co noszą lotosową koronę, koronę Trzech Rodzin, Pięciu Rodzin Buddhów, a także inne korony, oraz ci, którzy owe korony widzą.

Niezrównany Gampopa, przepowiedziany przez Buddhę, również mówił o ogromnych pożytkach przynoszonych przez trzy czapki, które służą Dharmie, w szczególności przez czapkę medytacji. Tradycje tych czapek są podtrzymywane w szkołach njingma i kagju.

Jedną z najważniejszych przebudzonych aktywności kolejnych inkarnacji pełnego chwały Awalokiteśwary Karmapy, który wyzwala istoty przez widzenie, słyszenie, myślenie i dotyk, jest Czarna Korona, Której Widzenie Przynosi Wyzwolenie. Kiedy riszi Kynpa Kje – emanacja Awalokiteśwary – osiągnął wadżra-samadhi, Buddhowie i bodhisattwowie nałożyli mu na głowę wadżra-koronę utkaną z włosów miliona dakiń mądrości, jako symbol jego mocy. Stąd wzięła się Czarna Korona.

Inkarnacje risziego Kynpy Kje, w tym bodhisattwa Ratnamati, mahasiddha Saraha, pełen chwały Pierwszy Karmapa Dusum Khjenpa i wszyscy jego następcy, noszą wadżra-koronę na głowie cały czas. Jednak tylko kilku szczęśliwych uczniów zdołało ją ujrzeć. Zobaczywszy czarną koronę na głowie Piątego Karmapy Deszin Sziekpy, cesarz Yongle z dynastii Ming, będący emanacją Mandziuśriego, poprosił go o pozwolenie na stworzenie repliki tego, co zobaczył. Karmapa wyraził zgodę, a cesarz ofiarował mu słynną Czarną Koroną, Której Widzenie Przynosi Wyzwolenie. Deszin Sziekpa pobłogosławił ją i stała się nieodłączna od Naturalnie Przejawiającej Się Korony Mądrości oraz widzialna dla wszystkich istot – zwyczajnych i szlachetnych.    

Później Piąty Szamarpa powiedział: „Kiedy współzależne połączenie między autentycznym nauczycielem i autentycznym uczniem staje się doskonałe, ich urzeczywistnione umysły stapiają się w jeden. Karmapa i jego uczniowie są nierozdzielni”. W czystych krainach Karmapowie i ich duchowi synowie przejawiają się jako Amitabha, Awalokiteśwara, Maitreja, Wadżrapani oraz inni Buddhowie nierozdzielni od swych orszaków.

W Indiach i w Tybecie, gdziekolwiek odradzali się Karmapowie, pojawiały się również inkarnacje ich uczniów serca i służyły Karmapom poprzez trzy sposoby radowania guru, aż ich umysły stały się nierozdzielne od przebudzonego umysłu nauczyciela. Jako symbol tej nierozdzielności Karmapowie przekazali poprzednim inkarnacjom Szamarpy, Tai Situpy i Gjaltsabpy Czerwone Korony, Których Widzenie Przynosi Wyzwolenie i naznaczyli ich jako wykonawców przebudzonej aktywności Gjalłang Karmapów.

Jednakowy kształt czarnej i czerwonej korony symbolizuje brak różnic w urzeczywistnieniu i właściwościach duchowego ojca i synów. Różne kolory i niewielkie różnice w wyglądzie symbolizują różnice w zręcznych metodach i aktywnościach. Nie ma jednak żadnych różnic, jeśli chodzi o pożytki przynoszone przez korony, wyzwalające na cztery sposoby.   

W szczególności, kiedy wszechwiedzący Tai Situpa pojawia się w niebie Tuszita jako regent Maitreja, czubek jego głowy przyozdabia stupa. Samo widzenie lub wspomnienie ozdób na głowie Maitrei przynosi pożytek oczyszczenia dwóch zaciemnień i osiągnięcia samadhi zwanego „słońcem wielkiej miłości”. Kiedy Tai Situpa manifestuje się pod postacią Guru Padmakary w Pałacu Lotosowego Światła, cały czas nosi Lotosową Koronę, Która Opanowuje Wszystko, Co Się Przejawia i Istnieje, będącą symbolem mistrza jego rodziny Buddhy – Amitabhy. Bezwysiłkowo przekazuje błogosławieństwa wadżra-mądrości poprzez cztery abhiszeki. Kiedy Tai Situpowie pełnią w Tybecie rolę mistrzów drogocennych nauk linii praktyki, te korony przekształcają się w Czerwoną Koronę, dzięki której wykonują rozległe działania poprzez cztery metody wyzwolenia.

Kiedy czakrawartinowie posiadają złote koła o tysiącu szprychach, mają moc panowania nad czterema kontynentami. Podobnie, kiedy duchowi ojcowie i synowie noszą drogocenne Korony, Których Widzenie Przynosi Wyzwolenie, każdy, kto je zobaczy, otrzyma niewyobrażalne pożytki. Mahasiddha Karma Pakshi powiedział: „Ktokolwiek ujrzy koronę, nie spadnie do niższych światów”.

Udzielanie abhiszek i nauk jest jednym z aspektów przynoszenia pożytku istotom. Tego rodzaju aktywność prowadzi istoty o nieupośledzonych zmysłach, zainteresowaniu, czystych samaja i oddaniu od jednego szczęścia do kolejnego. Jeżeli jednak komuś brak jest wiary, łamie samaja, czy też trwa w błędnych poglądach, stworzy przyczyny upadku do niższych światów. Dlatego tego rodzaju aktywność może rozwinąć zarówno pozytywne, jak i negatywne właściwości.   

Pożytkiem z ujrzenia Korony, Której Widzenie Przynosi Wyzwolenie jest to, że niezależnie od stanu zmysłów, tego, czy samaja są nienaruszone czy złamane, czy ktoś jest mężczyzną czy kobietą, młodym lub starym – ktokolwiek ją zobaczy, zasieje w sobie ziarno wyzwolenia. Ktokolwiek usłyszy o koronie, w jego umyśle pojawi się pozytywny ślad. Jeśli ktoś myśli o niej z oddaniem, uzyska wielkie błogosławieństwa. Ktokolwiek składa przed nią materialne dary, pokłony lub płynące z serca modlitwy, okrąża ją lub rzuca na nią choćby jeden kwiat, zbierze przeogromną zasługę. Nawet ci o błędnych poglądach na temat korony będą poprowadzi na ścieżkę do wyzwolenia.

Szantidewa mówi:

Udaję się po schronienie w nim, który jest źródłem radości,

który przynosi szczęście nawet tym, którzy go krzywdzą.

Podobnie jak zanoszenie modlitw do spełniającego życzenia klejnotu, by wypełniły się tymczasowe i ostateczne cele, pragnienia dotyczące tego życia, bardo i przyszłych żywotów tych, którzy ujrzą koronę z niezachwianym oddaniem i modlą się do niej, zostaną spontanicznie spełnione zgodnie z ich predyspozycjami.

Pamiętajcie o tym. Nie trwońcie cennego ludzkiego życia, które tym razem uzyskaliście i nie zaprzepaśćcie okazji ujrzenia drogocennej Korony, Której Widzenie Przynosi Wyzwolenie. Aby powiększyć nagromadzenie zasługi i mądrości, praktykujcie szczodrość zgodnie z własnymi możliwościami.