Wiersz ten powstał z okazji ofiarowania pięknego posągu i pochodzi z książki Muzyka na niebie. Om Swasti. Płonące pełnym blaskiem wszystkich oznak, niezrównane ciało wyzwala przez widzenie i darzy nie znaną wcześniej radością. Dzięki prawości złożenia tej oto ofiary dla pożytku istot, spełnia się czyn zaiste wspaniały, jak drzewo życzeń. […]

Ten misterny wiersz należy to tradycji taszi, modlitw o pomyślność, które recytuje się na zakończenie praktyki w ramach poświęcenia zasługi i pochodzi z Muzyki na niebie. Skarbnica umysłu, ten młody, biały księżyc lśni wszystkimi oznakami stanu Buddhy. Ambrozja szemrze słodką melodię nauk, które niosą dojrzałość i wolność. Oby radosny deszcz […]

To kolejny wiersz Karmapy dla Lamy Tenama, który w swej szczodrości podzielił się nim z innymi. Został opublikowany w biografii Muzyka na niebie. Z przestrzeni doskonale czystego bezmiaru zjawisk rozlewa się głęboka i czysta mądrość. Pierwotna natura umysłu jest na zawsze wolna od zawiłości. Nie mami jej nawykowy umysł ani […]

Ten przypominający rozmowę przyjaciół wiersz zapowiada renesans Tybetu i pochodzi z biografii Muzyka na niebie: W leczniczym gaju ożywczych drzew sala gawędzimy o tym roku dwutysięcznym. Na brzegu jeziora topnieje biały księżyc zasługi, promienny niczym zdobne wszystkimi znakami ciało Buddhy. Bodhicitta, wstęga światła na ciemnym horyzoncie przynosi radość znużonemu umysłowi. […]

W linii kagju mahamudra jest najgłębszą formą medytacji. Karmapa dał tę strofę Lamie Tenamowi, by używał jej podczas medytacji. Zaczerpnięto z Muzyki na niebie. Niczym iluzoryczna twarz ukazującego się nam świata, poruszenia umysłu nie są dotknięte sztucznością; Nie zmienia go działanie, wolność ni urzeczywistnienie. Pozostawanie w głębi umysłu bez żadnych odniesień […]

Tytuł wiersza odnosi się do ganaczakry, uczty wadżrajany, rozbudowanego rytuału, którego praktyka służy gromadzeniu zasługi przez uczestników. Opublikowano w biografii Muzyka na niebie:  Om tare tuttare ture soha. A ho.   Najgłębsza natura prostoty jest bezmiarem podstawy, zawsze czystym. Wraz z czarującą muzyką nieskalanej i promiennej, spontanicznie obecnej wiedzy, zroszonej klejnotowym […]

Obraz, który opisuje ów wiersz, nazywa się na Zachodzie „Flagą ze snu”, ponieważ Szesnasty Karmapa zobaczył ją we śnie w swym klasztorze Rumtek w połowie lat siedemdziesiątych. Wiersz pochodzi z biografii Muzyka na niebie:   Wieniec księżycowej poświaty brzasku tej mądrości, dogłębnej i czystej, rozsiewa świetlistą radość. Prawe znaki promiennej przejrzystości, kiść […]

Wiersz pochodzi z biografii Muzyka na niebie. Dharmakaja jest naturalnie powstała, ostateczna. Sambhogakaja to wszechprzenikająca, nieprzerwana szczęśliwość-pustka. Dzięki tryskającej deszczem radości Nirmanakai niechaj nastanie pomyślność w całej swej chwale. Przekład: AK

Wiersz ten napisany został z okazji wydania „Oceanu rozumowania” Siódmengo Karmapy Ciodraka Gjatso i opublikowany w biografii Muzyka na niebie: Słońce wadżra-umysłu, sama prostota, przenika bezmiar przestrzeni zjawisk; Pierwotnej natury umysłu nie da się zniszczyć: jest promienną przejrzystością, wielką szczęśliwością i bezkresem pustki.   Twa dogłębna mądrość, wiedza wolna od zasłon, […]

Wiersz napisany przez Karmapę podczas ucieczki z Tybetu, opublikowany w jego biografii Muzyka na niebie: Om Swasti. Z prawoskrętnej muszli czystego współczucia ciała mowy i umysłu tryska rzeka dobrych intencji, których nic nie odmieni. Niech więc ta niezrównana, słodka, dźwięczna melodia, balsam dla ucha, rozchyli lotosowe płatki prawości, doskonałości i dobroci. Nosi […]

Najlepszy z ludzi: niezrównany synu Śuddhodhany, drugi Buddho: Guru Padmakaro i ty Dusum Khjenpo, praojcu linii praktyki – modlę się, udzielcie błogosławieństw.   Podczas festiwalu Saga Dała roku wodnego ptaka, siedemnastego rabdziunga (1993) w pałacu Dharmy Tsur Doło Lung wyszło to spod pióra chłopca, który właśnie skończył dziewięć lat i […]